Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Πώς να μην κερδίσεις ποτέ μια γυναίκα


Πώς δε θα κερδίσεις ποτέ μια γυναίκα?
Ανοίγοντας τα χαρτιά σου από την αρχή.
Εκδηλώνοντας το υπέρμετρο ενδιαφέρον σου για αυτήν.
Ένα απλό παράδειγμα? Γνωρίζεις κάποιον και σου ζητάει αμέσως το κινητό σου, μετά από 4 λεπτά γνωριμίας. Μόνο αν η κοπέλα είναι τρελά ψημένη ήδη σώζεται η κατάσταση. Διαφορετικά είναι τελειωμένο το θέμα, δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Δε δημιουργεί καθόλου ατμόσφαιρα μυστηρίου ο άνδρας. Μέγα λάθος.
Άλλο παράδειγμα? Μου συνέβη μόλις προχτές και συμβαίνει συχνά τελευταία με την έξαρση του facebook σε πολλές κοπέλες. Γνωρίζω έναν τύπο μέσω άλλων σε μια έκδήλωση, ανταλλάζουμε 2-3 κουβέντες (όχι παραπάνω, δεν πιάσαμε και συζήτηση) και την επόμενη μέρα με κάνει add στο facebook και μου στέλνει και το μήνυμα συνοδευτικό "Δεν πιστεύω να με ξέχασες". Μα έλεος. Ήθελα να φωνάξω έλεος. Μα και να μου άρεσε λίγο θα ξενέρωνα με ολη αυτήν την κατάσταση. Γιατί το παίζετε λάθος το παιχνίδι αγαπητοί άνδρες? Προσεγγίστε πιο έξυπνα τις γυναίκες... διακριτικότης..

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Άδειασε τη ντουλάπα τώρα.Τώρα όμως.

Η ντουλάπα σου έχει γεμίσει. Έχει ξεχειλίσει με ρούχα. Μάταια προσπαθείς να τα στριμώξεις τα πουλόβερ που πιάνουν τόσο χώρο μαζί με τα υπόλοιπα μπλουζάκια. Τα καλοκαιρινά ρούχα πρέπει να καταχωνιαστούν κάπου μακριά από το ανθρώπινο μάτι.
Αν τα δεις λίγο καλύτερα θα καταλάβεις ότι από όλα αυτά τα ρούχα ούτε τα μισά δε φοράς. Τα υπόλοιπα σου είναι μικρά , κοντά , εντελώς εκτός μόδας, ή απλά τα έχεις βαρεθεί.
Μπορείς να κάνεις μια καλή πράξη.
Για σένα και για τους γύρω σου.
Μπορείς να τα μαζέψεις, να πεις και σε άλλους στο φιλικό, οικογενειακό σου περιβάλλον να κάνουν το ίδιο και όταν τα συγκεντρώσετε μπορείτε να πάτε σε διάφορους φορείς της γειτονιάς σας που θα τα μοιράσουν σε άλλους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.
Μπορείτε να απευθυνθείτε σε εκκλησίες, στην "τράπεζα της αγάπης" , στη "βοήθεια για το σπίτι" και αλλού.
Κάποιες φίλες μου που φεύγουν για εξωτερικό μόνιμα (η μία Γερμανία και η άλλη επιστρέφει μετά το πέρας των σπουδών της στην πατρίδα της στην Κύπρο) μάζεψαν πολλές κούτες με τα περισσότερα ρούχα και παπούτσια τους. Κάποιες άλλες φίλες μας πήραν παράδειγμα από κείνες και έκαναν το ίδιο με όσα δε χρειάζονταν. Έπειτα θα κάνουμε το ίδιο στους συλλόγους των φοιτητών και των εστιών και πάει λέγοντας. Μόνο καλό κάνεις.
Ρούχα σε ανθρώπους που χρειάζονται.
Ανακύκλωση ρούχων αφού δεν τα πετάς και δεν καταλήγουν στα σκουπίδια.
Αδειάζεις τη ντουλάπα σου και κάνεις χάρη στον εαυτό σου στην τελική πριν πνιγείς μέσα σε μπλουζάκια και παντελόνια :p
AAααα.. και αν έκανες δίαιτα και έχασες κιλά δώσε τα ρούχα σου οπωσδήποτε, ξεφορτώσου τα γιατί όσο τα κρατάς είσαι επαναπαυμένος, ενώ αν δεν έχεις ρούχα σε μεγαλύτερα νούμερα θα φροντίσεις να διατηρηθείς στα νέα σου κιλά!
Τόσα πλεονεκτήματα βρήκα, ακόμα να πας να κάνεις το ξεκαθάρισμα? Ακόμα το ποστ διαβάζεις? Go, go , go!!!

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

"Have a little patience.. [..]Cause i need time.. my heart is numb has no feeling.." *


Θέλω έναν άνδρα…:

Να μη ροχαλίζει.
Να φοράει καθαρά εσώρουχα και κάλτσες.
Να μυρίζει υπέροχα φυσικά.
Να μην καπνίζει.
Να μην πίνει πολύ.
Να πλένει τα δόντια του τουλάχιστον δυο φορές τη μέρα.
Να προτείνει αυτός να κάνουμε πράγματα και πότε θα βρισκόμαστε.
Να έχειι εκπληρωμένες τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις (προαιρετικό :
P)
Να.. να.. να…

Και η λίστα ίσως δεν τελειώνει.
Άρα μήπως μας φταίει ότι κυνηγάμε το τέλειο και δε μπορούμε να συμβιβαστούμε με κάτι πιο κάτω από το ιδανικό μας?
Μήπως είναι μονόδρομος? Ή συμβιβάζεσαι ή μένεις μόνος σου?
Όχι, ότι είναι άσχημα να μείνεις και λίγο καιρό μόνος σου , ειδικά μετά από μακροχρόνια σχέση..
Νιώθεις ξαφνικά ότι είναι όλα.. γύρω από τον εαυτό σου. Να περνάς καλά. Επιλέγεις τι θα κάνεις, ασχολείσαι με τα χόμπυ σου… βέβαια μένεις και αρκετά μόνος σου. Αλλά δεν είναι κακό αυτό.. αρκεί να μη γίνει συνήθεια και δε μπορείς να βάλεις κάποιον άνθρωπο στην εργένικη ζωή σου ποτέ ξανά.

Απλά καταλαβαίνεις ότι μάλλον οτιδήποτε νέο θα ναι χειρότερο από οτιδήποτε παλιό.. τουλάχιστον αυτήν την περίοδο.. και αναρωτιέσαι πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η περίοδος και ελπίζεις απλά να μην ταλαιπωρήσεις πολύ κόσμο που έχει την καλύτερη διάθεση να σε προσεγγίσει. Τα βάζεις με όλους τους άνδρες χωρίς να φταίνε πουθενά, μόνο και μόνο γιατί είναι προβλέψιμοι.

Δε θέλω να ακούσω πάλι από κάποιον καινούριο τύπο που γνωρίζω και φλερτάρουμε τις ίδιες ατάκες τύπου «το cosmopolitan είναι ηλίθιο περιοδικό» (χωρίς να έχουν ιδέα για το περιεχόμενό του), «μ’αρέσει να κάνω snowboard» κλπ . και κυρίως μακριά από μένα κάποιος που μένει με τη μητέρα του και τρώει τα ωραία μαμαδίσια φαγητά επομένως όποιο φαγητό φτιάξω εγώ θα ναι σχεδόν καταδικασμένο (ενώ όσοι μένουν μόνοι και έχουν να φάνε καιρό σπιτικό φαγητό προσκυνάνε).


Όσο μεγαλώνεις οι σχέσεις αποκτούν άλλη διάσταση. Σκέφτεσαι πού θα είναι αυτός ο τύπος σε 5μήνες από τώρα? Εγώ πού θα είμαι? Ενώ στα 18,19 σου δε σκέφτεσαι τόσα πράγματα πριν ξεκινήσεις μια σχέση. Αν δεν ξέρεις τι σου γίνεται πλέον και τι θέλεις απλά θα ταλαιπωρήσεις τον άλλο στα 26 ,27 του, ειδικά αν εκείνος ξέρει τι του γίνεται..

Άσε που οι άνδρες έχουν καταφέρει να μας σκληραγωγήσουν και να μας μεγαλώσουν το βαθμό αναισθησίας σε πολλά πράγματα..

Νομίζω αρκεί μια ταμπελίτσα πάνω στην τσάντα: «Προσοχή, δαγκώνει!»
Μπας και γλιτώσουνε από την περίεργη φάση που περνάμε..!
Υπομονή λοιπόν..

*Patience (Take That)

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008

το απόλυτο χειμωνιάτικο gadget!

Ο καιρός χάλασε απότομα, μας έπιασε απροετοίμαστους και βρεθήκαμε να πίνουμε το πρωί freddo και το ίδιο απόγευμα καπουτσίνο. Όμως εγώ στο κλίμα των ημερών σας βρήκα το απόλυτο χειμωνιάτικο gadget!!! Παντόφλες που θερμαίνονται στο φούρνο μικροκυμάτων και είναι και αρωματικές!!!

κλικ εδώ για να χαλαρώσετε τα κουρασμένα σας πόδια

Είχατε μια κουραστική μέρα??? Γυρίζετε στο σπίτι, πετάτε το παλτό και πρώτη κίνηση οι παντόφλες στο φούρνο! Μέχρι να φρεσκαριστείτε είναι έτοιμες, ζεστές - ζεστές και αναδύουν το άρωμα της επιλογής σας! ! Ιδανικές για κυριακάτικο καφέ δίπλα στο τζάκι με μια κανάτα γαλλικό και εφημερίδες! !



Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008

Η οδύσσεια 4 φωτογραφιών και ενός χαρτόσημου

Όταν αφορά θέματα υπηρεσιών (που πρέπει να ξυπνήσεις πρωί για να τις προλάβεις ανοιχτές) πάντα το σκέφτομαι πολλές μέρες πριν τελικά αποφασίσω να πάω. Για παράδειγμα να πληρώσω τον ΟΤΕ. Το έλεγα δύο εβδομάδες.. να ξυπνήσω αύριο, όχι , από Δευτέρα καλύτερα, σαν τις δίαιτες το πήγαινα, από βδομάδα σε βδομάδα. Και φυσικά όταν πήγα , στις 11 και 10 το πρωί, είχαν μόλις σταματήσει να δουλεύουν , κάποιου είδους απεργία,δε θυμάμαι καλά, από τις 11 και μετά!

Επομένως ποια θα ήταν η κατάληξη φυσικά σε μια επίσκεψή μου στην εφορία? (επίσκεψη που οργανώνω 2 ολόκληρες εβδομάδες)

Ωωωω.. ναι.. απεργία!!!

Για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος όλη η γραφειοκρατία-ταλαιπωρία, για φακέλωμα δηλαδή. Συγγνώμη, καταχώρηση ήθελα να πω, καλέ ποιος φακελώνει ποιόν? Α πα πα!

Μετά την άδοξη επίσκεψή μου στην εφορία, πήγα να βγάλω αυτές τις ωραιότατες φωτογραφίες που βγάζεις στους φωτογράφους?

Αυτές που στήνεσαι μπροστά από ένα μπλε φόντο και χαμογελάς ψεύτικα και σφιγμένα? «Γύρνα το κεφάλι σου λίγο πιο πάνω, λίγο πιο κάτω, λίγο πιο δεξιά» , αει σιχτίρ πια, εντάξει δεν έχουμε φωτογένεια κύριε τι να κάνουμε?

Χωρίς να έχει καταλάβει τη δυσαρέσκειά μου, συνεχίζει ευγενικά ο άνθρωπος κοιτώντας στον υπολογιστή τις φωτογραφίες και διαπιστώνοντας πόσο χάλια έχω βγει/είμαι , «Εμ , γύρνα λίγο ευθεία να βγάλουμε ακόμα μία, χαμογέλα λίγο, λίγο ακόμα» (κι άλλο χαμόγελο? Δε βγάζω φωτογραφία για τα καλλιστεία, για άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, να με περάσουν για χαζοχαρούμενο? )

Σαν τον οδοντρίατρο, μου έδινε κουράγιο για να τελειώσει το μαρτύριο.

Αποτέλεσμα ήταν μία φωτό, η καλύτερη από τις χάλια , με ένα χαμόγελο σαν της Mona Lisa .. που δεν ξέρεις αν χαμογελάει ή όχι? Κάτι τέτοιο! Δολοφονικό βλέμμα στο φακό, έτσι, για να συνηθίζω από τώρα το πόσο σκύλα θα είμαι στο εργοτάξιο !

Πηγαίνοντας να πληρώσω τα 7 ευρώ που μου ζήτησε ο άνθρωπος ως αντίτιμο για τη δική μου ταλαιπωρία, μου πήρε 5 ευρώ τελικά γιατί είχε πάρει τόσα και από τις μαθήτριες πριν από μένα.. ναι, ξέρω, οι γυναίκες είμαστε τυχερές καμιά φορά..

Anyway, φεύγοντας από εκεί και ενώ ήμουν σίγουρη ότι οι φωτογραφίες είχαν τοποθετηθεί όχι και τόσο ευλαβικά αλλά περισσότερο τύπου «ουφ τελειώσαμε και μ’αυτό» στην τσάντα μου.. μετά από 3’ διαπιστώνω ότι τελικά είναι ανάδρομος ο Ερμής, είχε δίκιο η Άση (να θυμηθώ να της κάνω εικόνισμα και τελετή), οι φωτογραφίες άφαντες. Μάλλον καμιά φανουρόπιτα θα έπρεπε να τάξω, δυστυχώς αντί αυτού και μη βρίσκοντας πουθενά τις φωτογραφίες που τις είχε καταπιεί η γη και τα μικρά ανθρωπάκια που ζουν μέσα σε αυτή (βλ. Λιακόπουλος), γύρισα σα βρεγμένη γάτα στο φωτογραφείο.. που μου έβγαλε άλλες 4 φωτογραφίες για μόλις 5 ευρώ πάλι και ω!! ήμουν τόσο τυχερή που έβγαλε κατά λάθος άλλη μια τετράδα οπότε τελικά με 10 ευρώ είχα 8 φωτογραφίες με μένα να ποζάρω με το δολοφονικό βλέμμα και το χαμόγελο που δεν έχει αποφασίσει αν είναι χαμόγελο.

Να έχω να με θυμάμαι.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Live your hollywood myth...

ή αλλιώς η κουφή είδηση της εβδομάδας που πέρασε! Ξέρετε το blog δεν έχει ενημερωτικό χαρακτήρα μα πραγματικά αυτό δε μπορώ να το αφήσω χωρίς αναφορά!!!

Πριν μερικά χρόνια είχα ρωτήσει μια μαθήτρια μου "τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει" και μου απάντησε κατάσκοπος! Ε λοιπόν αυτό φαίνεται να είναι το όνειρο 10300 υποψήφιων που έκαναν αίτηση για 120 θέσεις στην ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), αριθμός που στα μάτια μου μοιάζει ασύλληπτος!!! Τι έχουν οι 10000 από αυτούς στο μυαλό τους? Ότι ο επόμενος 007 είναι ένας από αυτούς. Με μια χλιδάτη ζωή, bond girls και Aston Martin για καθημερινές μετακινήσεις στο κέντρο. Πρώτα θα τους γίνουν τα απαραίτητα ψυχολογικά τεστ όπου θα γίνει το γενικό ξεκαθάρισμα και μετά θα ακολουθήσουν γραπτές εξετάσεις στο αντικείμενο τους. Η bonus πληροφορία της είδησης είναι πως η πλειοψηφία των υποψηφίων είναι γυναίκες.... Ξέρετε τι μου ήρθε στο μυαλό έτσι??? Κωδικό όνομα Νικίτα!!!!! Δερμάτινα, πάντα καλοχτενισμένη κόμη, χαμόγελο σκληρό και πρόστυχο ταυτόχρονα, απίστευτα γυμνασμένο σώμα μα και άπλετη θηλυκότητα και φυσικά απαγορευμένος μα παθιασμένος έρωτας με αντίστοιχο Michael!!! Άντε καλή επιτυχία εύχομαι!!!
Οι γρήγορες συνδέσεις internet που επιτρέπουν ασύστολο download πρέπει να επανεξεταστούν μου φαίνεται.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

έχετε ένα νέο μήνυμα

Σας έχει τύχει να έχετε ένα sms στο κινητό ή ένα mail στο inbox ή ένα παράθυρο στο msn και να αποφεύγετε σαν το διάλο το λιβάνι να το κοιτάξετε??? Να είναι εκεί, "έχετε ένα νέο μήνυμα" ή να αναβοσβήνει ρυθμικά το παράθυρο και να φοβάστε τρελά να το κοιτάξετε? Και αν ναι πόση ώρα σας πήρε να καταπολεμήσετε τους δαίμονες σας?
Γιατί εγώ έχω μείνει με sms (απάντηση σε δικό μου "κρίσιμο" μήνυμα) στο κινητό τραγικά πολλές ώρες και τελικά ήταν και μια βλακεία. Τι καρδιοχτύπι, τι άγχος, τι βαθιές ανάσες, τι δάγκωμα χειλιών και τράβηγμα μανικιών. Το ίδιο βέβαια έπαθα και όταν ήρθε ο λογαριασμός του κινητού σήμερα αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Πραγματικά αυτό με τις απαντήσεις που δεν ξέρεις αν μπορείς να αντέξεις, που δε θες να ξέρεις βρε αδερφέ, που το νιώθεις πως είναι κάτι κρίσιμο κι ας έχει θέμα hello :), είναι άλλο πράγμα. Για λίγο παγώνει ο χρόνος όταν βλέπεις το καινούργιο μήνυμα ή το κινητό χτυπήσει ρυθμικά. Είναι η αύρα που εκπέμπει η ηλεκτρονική συσκευή!
Αλλά τελικά όοοοσο και να το αγνοήσεις αυτό θα ναι εκεί να σε περιμένει, οπότε καλύτερα μια ώρα αρχύτερα, μια ψυχή που ναι να βγει ας βγει ε? Δε θα αλλάξει τίποτα όσο και να το αφήσεις ανέγγιχτο.
soooooooooo.....κλικ!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

πάλι βαριέμαι να κοιμηθώ

Εξεταστική τέλος! Ναι αυτό ήταν ό,τι έγινε, έγινε. Βέβαια αν με κόψει στη μιγαδική ανάλυση η εναλλακτική καθηγήτρια με την άσπρη αλογοουρά μέχρι τη μέση που στο μάθημα κρατάει από τη μια το τσιγάρο και από την άλλη την κιμωλία, με αποτέλεσμα να καπνίζει ουκ ολίγες φορές την κιμωλία...θα γίνει χαμός! Αρκετά με τις ανούσιες απειλές αφού και να με κόψει τι θα γίνει δηλαδή? οπότε πάμε παρακάτω.

Τα σχολεία άνοιξαν σήμερα. Το θυμήθηκα διαβάζοντας σε γνωστή πράσινη αλυσίδα καφετεριών όταν μπήκε ένα τσούρμο μαθητών μέσα. Τα decibel χτύπησαν κόκκινο!! Οι περισσότερες συζητήσεις ήταν γύρω από έρωτες του καλοκαιριού. Εντάξει μιγαδική ανάλυση αλλά και το αυτάκι μου έπαιζε τριγύρω να δω τι διαφορά έχει η γενιά μου με την επόμενη.. ως γενιά ορίζω την 7ετία ξέρετε. Γιατί για να σας πω ομοιότητες, να πω την αλήθεια δε βλέπω! Δε θέλω να γίνω χαζοσυντηρητική, απλά να παρατηρήσω πως εγώ ΔΕ σκεφτόμουν έτσι χωρίς αυτό να σημαίνει πως σκεφτόμουν τελικά καλύτερα. Γιατί τελικά δε ξέρω ποιος προκόβει σε τούτη τη ζωή. Απλά δεν ήμουν με την πιστωτική στο πορτοφόλι σίγουρα και με αξίες περί μεγέθους! (γιατί το ακούσαμε κι αυτό πρωινιάτικα από κοριτσούδια α λυκείου!!!!) Δε θέλω να πλατιάσω επί του θέματος γιατί πιστεύω δόθηκε η κεντρική ιδέα.

υ.γ. θα βγάλω τα προσωπικά μας με τη griz στη φόρα (είμαι σίιιιιιιιιιγουρη πως αυτές οι λέξεις την τρομοκράτησαν!!!! ) για να πω πως διαπίστωσα πως όοοοοοο,τι και να γίνει έχουμε κώδικα επικοινωνίας! Το ήξερα δηλαδή αλλά δε φανταζόμουν πως με χαλασμένο το πληκτρολόγιο της και το ποντίκι μόνο να δουλεύει θα καταφέρναμε να επικοινωνήσουμε με im. Εγώ να μιλάω δηλαδή κι αυτή να βάζει αντίστοιχες φατσούλες! Τρελό γέλιο! Και κάναμε και ολόκληρη συζήτηση!!!

Αυτά ! Πάω να κοιμηθώ αν και με έχει πιάσει πάλι το βαριέεεεεεεεεεεμαι να κοιμηθώ!

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

καλά ξεμπερδέματα




ένα κουβάρι όλα... από που να το πιάσεις να το ξετυλίξεις δε ξέρεις... ψάχνεις την άκρη του νήματος...κάπου σου κρύβεται σκανδαλιστικά, επιδεικτικά... λίγο και η δική σου αναβλητικότητα... φοβάσαι πως θα τη βρεις και θα ξεκινήσεις να το ξετυλίγεις, να το ξεμπλέκεις, να λύνεις τους κόμπους έναν έναν... κι όταν θα πεις να έφτασα, τελειώνω... να τος έκει... ο τελευταίος κόμπος ο πιο σφιχτός, ο πιο δυνατός, ο πιο δύσκολος... ο γόρδιος δεσμός... αυτόν τρέμεις και δε ξεκινάς... θα περάσεις την επίπονη διαδικασία και θα φτάσεις στο τέλος σε ένα τέλμα... θα προσπαθείς, θα βάζεις δύναμη, θα τον κοιτάς καλά καλά πως είναι τυλιγμένος, τη δομή του, θα σπαζοκεφαλιάζεις, θα το αφήνεις λίγο, θα προσπαθείς ξανά, θα αγχώνεσαι, θα πεισμώνεις, θα εκνευρίζεσαι, θα τα παρατάς, μα σε προκαλεί δε θες να το αφήσεις, θα σκεφτείς να πάρεις το ψαλίδι να τον κόψεις, μα δε θες, δεν είναι το ίδιο...

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

pause


πίεση... διάβασμα... ο σεπτέμβρης της εξεταστικής! της τελευταίας ελπίζω!

Γι'αυτό θα πω λίγα, τον προβληματισμό της ημέρας ή της εβδομάδας.


Όταν για κάποιο λόγο αποφασίζουμε να πατήσουμε pause στην πορεία ροής ενός πράγματος αναλογιζόμαστε ποτέ πως αυτό ισχύει μόνο και αποκλειστικά για εμάς?? Το δικό μας pause δε σταματάει υποχρεωτικά ό,τι κινείται γύρω! Δεν είναι επιβεβλημένο και για τους υπόλοιπους. Η ζωή κυλάει αδιάκοπα, βιαστικά, αναπάντεχα... Όταν θα αποφασίσουμε να ξαναπατήσουμε play πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες.... και να ελπίζουμε να μην είναι πολύ αργά...

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2008

The sandglass is running low

Η δική μου κλεψύδρα μοιάζει να έχει τόνους άμμου που πρέπει να πέσουν ή αλλιώς υπάρχει κάποιο υποχθόνιο πλάσμα που την τροφοδοτεί χαμογελώντας μου σαρκαστικά!
Όσο επίμονα κι αν την κοιτάζεις δε θα πέσει πιο γρήγορα η άμμος... όσο ανυπόμονος κι αν είσαι... το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να την αγνοήσεις κι αυτήν κι αυτό το οποίο πρεσβεύει και να ασχοληθείς με κάτι δημιουργικό!

4 μέρες μετά και σκέφτεσαι μήπως να πάρω ένα κομμάτι από το ντόμινο του προηγούμενου πόστ και να το εκσφενδονίσω πάνω στην κλεψύδρα με την ελπίδα να σπάσει??

Κυριακή 27 Ιουλίου 2008

Domino effect (εμπλουτισμένο)

Μια λάθος κίνηση και...

Προσπαθείς να περπατάς στο πλάι με προσεκτικές αργές κινήσεις γιατί και το παραμικρό φύσημα του αέρα μπορεί να γκρεμίσει αυτόν τον κόσμο που στηρίζεται πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί, σε λεπτές ισορροπίες...


Το παράδοξο με το ντόμινο είναι πως όσο απολαμβάνεις τη διαδικασία στησίματος αυτού του κόσμου τόσο περισσότερο σε εξιτάρει η ιδέα της στιγμής που ένα κομμάτι θα γλιστρήσει παρασύροντας τα άλλα στην τρελή κούρσα πτώσης τους που θα προκαλέσει τον αργόσυρτο μα καταστροφικό θόρυβο. Σου πήρε τόση ώρα να το στήσεις και δευτερόλεπτα για να γκρεμιστεί! Από την άλλη κρατώντας στα χέρια σου το κομμάτι που θα τα διαλύσει όλα και κοιτάζοντας το με ένα επικίνδυνο χαμόγελο δε μπορείς να αποφασίσεις αν θες να είσαι αυτός που τελικά θα το σπρώξει πάνω στα υπόλοιπα. Πάντα ελπίζεις πως θα περάσει κάποιος δίπλα και κατά λάθος θα κλωτσήσει το δημιούργημα σου βγάζοντας σε από τη δύσκολη θέση γιατί έχεις βαρεθεί να το κοιτάς και να το φοβάσαι. Αν είναι δικό σου δημιούργημα γιατί μπορεί τελικά να βρέθηκες εκεί τυχαία και να σου έβαλαν στο χέρι ένα πιόνι ευχόμενοι πως θα είσαι αυτός που θα πάρει την ευθύνη και το βάρος ή μπορεί και να έβγαλες εσύ από την τσέπη σου ένα κομμάτι που το είχες κλέψει από τα συντρίμμια προηγούμενου παιχνιδιού...

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

Κίτρινα σφηνάκια...

Περπατώντας χθες στο κέντρο ψάχνοντας (μάταια!) δώρο για τη μικρή griz-ούλα (την καλύτερη πολιτικό μηχανικό ever που θα μου χτίσει το σπίτι των ονείρων μου με την πισίνα, το play room, το στούντιο, την τεράστια βιβλιοθήκη και τις ατελείωτες τζαμαρίες για να μπαίνει φως από παντού... άσχετο άλλο post αυτό) και σέρνοντας την γλυκιά μελαγχολία του προηγούμενου post (που καθόλου γλυκιά δεν ήταν χθες) επιβεβαίωσα για άλλη μια φορά την πεποίθησή μου πως το καλοκαίρι οι άνθρωποι αλλάζουν, χαλαρώνουν, αφήνουν τα πρωτόγονα ένστικτα ελεύθερα. Περνώντας λοιπόν από την στοά στην Κοραή, καλωδιομένη με το ροζ mp3 player (που έπαιζε koop) παρατηρώ μια παρέα 8-10 εικοσάριδων (εγώ είμαι στο 20+ πια, όχι όμως και στο 30-) που έτρωγαν πίτσες και έπιναν σφηνάκια από ένα απροσδιόριστο ποτό καναρινί χρώματος. Μόλις με βλέπουν σηκώνονται οι μισοί όρθιοι και με σταματάνε δηλώνοντας πως θέλουν να μου κάνουν μια πολύ σοβαρή ερώτηση... (εγώ να δείτε μετά από τεκίλες τι σοβαρές ερωτήσεις κάνω... nikola μη μιλήσεις!) Η ερώτηση λοιπόν ήταν ποιος είναι ο πιο όμορφος από όλους! Εγώ λοιπόν σε αυτήν την παράσταση έπαιζα το ρόλο του καθρέφτη-καθρεφτάκι μου! Κι επειδή ξέρω πως σε μεθυσμένο δε χαλάς χατίρι (μιλώντας στα μέτρα του εφικτού, ηθικού και επιτρεπτού! μη τα ισοπεδώνουμε και όλα), τους κοιτάω καλά καλά και λέω σε ένα ξανθούλη που με κοίταζε με ένα πολύ αστείο μεθυσμένο χαμόγελο: εσύ! Ο ξανθούλης σηκώνεται πάνω ενθουσιασμένος δηλώνοντας πως είμαι η γυναίκα της ζωής του (standar όμως!) και προτείνοντας μου ποτήρι με το κίτρινο απροσδιόριστο ποτό. Τελευταία έχω παρατηρήσει πως η ατάκα είσαι η γυναίκα της ζωής μου έχει καταντήσει χιλιοφορεμένη! Έχω να πω σε όλους λοιπόν πως ΑΝ είστε αρκετά ΤΥΧΕΡΟΙ μπορεί να βρείτε ΜΙΑ γυναίκα της ζωής σας! Μη ξοδεύετε λοιπόν αβασάνιστα αυτή την όμορφη φράση που κάποια κάποτε θα θέλει να την ακούσει και να νιώσει μοναδική! Το περιστατικό έληξε με εμένα να απομακρύνομαι χαμογελαστή λέγοντας τους καλή συνέχεια κ τον ξανθούλη με το ποτό στο χέρι (θα το ήπιε στη στιγμή!).

Αυτά στη χαλαρή σχεδόν αυγουστιάτικη Αθήνα που όλα μπορεί να συμβούν! Χειμώνα πάντως αυτό το περιστατικό 6 το απόγευμα δε θα σου συμβεί!

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Πάντα πρόθυμοι για το καλό..

Αυτό που μου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο στο μυαλό από τα παιδικά μου καλοκαίρια είναι οι κατασκηνώσεις και κυρίως αυτές με τους προσκόπους. Μόλις πρωτομυρίσει καλοκαίρι κάθε χρόνο με κατακλύζουν εικόνες μέσα στη φύση με τις μεγάλες στρατιωτικές σκηνές, με παιχνίδια, κατασκευές, μυστήριο και παιδικούς έρωτες.
Όταν είσαι μικρός, σε ηλικία δημοτικού, όλα σου φαντάζουν τόσο μυστηριώδη στο δάσος. Είσαι λυκόπουλο..
Η χρονομηχανή δεν είναι απλώς ένα αντίσκηνο τυλιγμένο με αλουμινόχαρτο που μυρίζει και ζέχνει από την κλεισούρα.. είναι ένα μαγικό μέσο που σε μεταφέρει σε άλλη εποχή , ο τρελός επιστήμονας είναι επίφοβος, γυαλίζει λίγο το μάτι του, πρέπει να μείνεις μακριά του..
Ο Πήτερ Παν δεν είναι ο υπαρχηγός μασκαρεμένος.. είναι το παιδί που θα μας βοηθήσει να σώσουμε την Γουέντυ από τον Κάπταιν Χουκ, τα μηνύματα που ακολουθούμε και μας βγάζουν στην παραλία το βράδυ είναι σαφή, θα κοιμηθούμε εκεί απόψε και αύριο θα ακολουθήσουμε τα ίχνη των πειρατών.. ακόμα και η γεύση της πίτας με κέτσαπ και σουβλάκι είναι ιδιαίτερη.. πειρατικό φαγητό. Η κραυγή από την άλλη πλευρά του βράχου που χωρίζει την παραλία στη μέση μας ανατριχιάζει.. είναι η Γουέντυ που την ταλαιπωρούν οι πειρατές.. αλλά θα τη σώσουμε.. είμαστε άξιοι πειρατές.. Μαυριτανές..
Ο Αστερίξ και ο Οβελίξ έχουν ειδική αποστολή και εμείς θα τους βοηθήσουμε για να κερδίσουμε το θησαυρό . . όμως ο θησαυρός δεν είναι υλικός είναι ένα ηχογραφημένο μήνυμα που μιλάει για το ρόλο της μητέρας και πόσο σημαντική είναι για μας.. και τα παιδάκια σωπαίνουν γιατί μπορεί να είναι μικρά όμως τα περισσότερα κατάλαβαν το μήνυμα ..

Έπειτα μεγαλώνεις, πας στην έκτη δημοτικού, προεφηβεία.. και μέχρι να τελειώσεις το γυμνάσιο είσαι στους προσκόπους πλέον, μεγάλωσες. Νιώθεις περήφανος, κοιτάς τα λυκόπουλα με τις κίτρινες στολές και ξέρεις ότι εσύ προχωράς για άλλα ταξίδια..
20000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα..
Είσαι στο πλήρωμα του κάπταιν Νέμο και θέλεις η ενωμοτία (ομάδα) σου να κερδίσει την άμιλλα .. να κάνει τις πιο πολλές κατασκευές, τις πιο ωραίες, να είναι πιο συνεπής, πιο αγαπημένη και να λειτουργούν όλα ρολόι.. κολυμπάτε μέχρι το νησάκι απέναντι με σαμπρέλες και μια βάρκα με τα τρόφιμα.. είναι αρκετή ώρα.. είναι περιπέτεια. Ξύλα για φωτιά στο ξερονήσι, ό,τι βρεις και μετά γεύμα στην έρημη παραλία .. τραγούδια και σκοπιές..
Μπορεί να μην υπάρχει μύθος πια από πίσω, ούτε ειδική αποστολή αλλά η περιπέτεια παίρνει άλλη μορφή, εφηβικές πινελιές.. θέλεις να κερδίσεις στους ολυμπιακούς αγώνες και να καρφώσεις τον πάσσαλο πιο γρήγορα από τους άλλους, να ξεπεράσεις τον εαυτό σου με ό,τι καταπιαστείς.. ακόμα και να μπεις σκοπιά με εκείνον που σου αρέσει.. Νυχτερινά παιχνίδια μέσα στο δάσος.. η Κασσιόπη, ο Ωρίωνας και η Μεγάλη Άρκτος στον ουρανό παρέα σου όλα αυτά τα χρόνια.. νιώθεις λες και είσαι σε άλλο κόσμο..
Μεγαλώνεις κι άλλο όμως.. πας στο λύκειο πια..
Όλα αλλάζουν, οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο, είσαι έφηβος? είσαι γυναίκα? είσαι πρόσκοπος όμως..
Πλέον ανήκεις στους "μεγάλους". Δε φτιάχνει κανένας πρόγραμμα για σένα, κανονίζεις εσύ με τους υπόλοιπους Ανιχνευτές τις δράσεις σου πια.. πας τετραήμερες τα Χριστούγεννα, για πορείες, κατεβαίνεις βράχους με ραπέλ, πας για καγιάκ στον Εύεινο, εκδρομή 7ήμερη στην Πάτμο, περνάς καλά, η παρέα σου είναι ωραία, είναι παιδιά με τα οποία μεγάλωσες μαζί, σαν αδέρφια σου, έχεις μοιραστεί τα πάντα μαζί τους, φαγητό, το αντίσκηνό σου, τα πράγματά σου, μυστικά, εμπειρίες, δυσκολίες, αναμνήσεις ..
Πανελλήνια Δράση Ανιχνευτών στα Ζαγοροχώρια, εκατοντάδες παιδιά Λυκείου σε μια μεγάλη περιπέτεια.. θυμάμαι μετά τις πανελλήνιες της τρίτης λυκείου..
Και μετά περνάς σε μια σχολή μακριά από την πόλη που μεγάλωσες και μένεις μακριά από όλα αυτά .. κατασκήνωση όποια χρονιά βολέψει, γεύεσαι για λίγο όλα αυτά που στερείσαι την υπόλοιπη χρονιά και μένεις με μια γλυκόπικρη γεύση μετά από κάθε κατασκήνωση.. δένεσαι με καινούρια άτομα που δε θα μπορείς να δεις την υπόλοιπη χρονιά ενώ εκείνοι θα είναι εκεί, όλοι μαζί και μόνο εσύ θα λείπεις.. Και πονάει..
Έπειτα από κάποια χρόνια σε καλούν στην πόλη που σπουδάζεις στους προσκόπους να βοηθήσεις.. ξεκινάς με όρεξη, τα πράγματα είναι δύσκολα στην πορεία, διαφορετικά, νεοσύστατα, ανύπαρκτες χημείες, αποσύρεσαι για λίγο.. και τελικά πας κατασκήνωση μαζί τους. Για να θυμηθείς και πάλι την αίσθηση της μοναξιάς στο δάσος, όπου είσαι εκεί με τόσους άλλους μα κάποιες φορές νιώθεις τόσο μα τόσο μόνος.. και δε στενοχωριέσαι, είναι όμορφο συναίσθημα, λίγο μελαγχολικό αλλά ωραίο.. δεν ξεκουράζεσαι καθόλου για να περάσουν κάποια άλλα παιδιά καλά αυτή τη φορά, να ζήσουν κάποιοι άλλοι το παραμύθι του Πήτερ Παν και κάποια άλλα παιδιά να φέρουν πίσω το ραβδί πλέον του Γκάνταλφ που το έκλεψε ο Σάρουμαν. Είσαι εσύ η υπαρχηγός που θα ντυθεί Γουέντυ ή Γκαλάντριελ ή οτιδήποτε άλλο και θα ταξιδέψει τα παιδιά για λίγες μέρες μακριά από την πόλη σε έναν άλλο κόσμο..
Θέλεις να τους δείξεις το δικό σου κόσμο μες στο δάσος.. με τη Μεγάλη Άρκτο και την Κασσιόπη, με τα παιχνίδια και την περιπέτεια, να αγαπήσουν τη φύση, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει όριο ηλικίας για έναν πρόσκοπο..
Και εγώ
θέλω να γίνω για άλλη μια φορά παιδί μαζί τους, να σώσω τον Πήτερ Παν και τη χώρα του Ποτέ-Ποτέ αλλά και να ταξιδέψω μέσα στη χρονομηχανή του τρελού επιστήμονα .. και πάντα μα πάντα να βουρκώσω στο τραγούδι του αποχωρισμού στο τέλος κάθε κατασκήνωσης..

Τα εύσημά σου πια, είναι να βλέπεις τα παιδιά να περνάνε καλά, ή μια ξαφνική αγκαλιά ή φιλί που θα έρθουν να σου δώσουν, ή να τα βλέπεις να στενοχωριούνται όταν τελειώνει η κατασκήνωση που σημαίνει ότι πέρασαν καλά.. στιγμή που χαράζεται μέσα σου είναι και όταν πρέπει να φύγεις λίγο νωρίτερα από την κατασκήνωση για κάποιο λόγο και έρχονται να σε χαιρετήσουν, κάποια κλαίνε, κάποια σε αγκαλιάζουν.. και αυτή τη φορά τελικά, μάλλον πήγε καλά. Μια μητέρα αναρωτήθηκε και μου έιπε " Μα είναι δυνατόν? Τα κορίτσια μου έκλαιγαν 2 μέρες μετά την κατασκήνωση, τώρα μου κάνουν κατασκευές στο σπίτι, μου τραγουδάνε προσκοπικά τραγούδια.. δεν το περίμενα, τόσο πολύ τα επηρεάζει μια εβδομάδα κατασκήνωσης? "
Όχι μόνο τόσο.. ακόμα περισσότερο, για μια ζωή.

Για όσους αναρωτιούνται τι ρόλο παίζει ο Προσκοπισμός

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Away 1

The ship is ready to sail...........

Ανακοινωθέν από Νάξο... βιαστικό και ασυνάρτητο (φταίνε και τα πολλά daquiry φράουλα που ήταν το special ποτό της βραδιάς και έκανε 5 ευρώ......). Εμπειρίες ταξιδιού...
Το Αίολος Κεντέρης μοίαζει με θαλάσσιο κτελ (όπως και το αεροπλάνο μοιάζει με εναέριο κτελ... δηλαδή ουσιαστικά όλα είναι κτελ....). Όπως και στα κτελ όταν ταξιδεύεις μόνος έχεις κι εδώ την ίδια αγωνία... ποιός θα κάτσει δίπλα σου. Θα μου πεις γιατί να ταξιδεύεις μόνος για το νησί... ε ή πας να συναντήσεις κάποιον ή έχεις κάποια υποχρέωση ή για να βρεις την τύχη σου... Πρώτο μέλημα μόλις μπεις στο πλοίο είναι να βρεις την θέση σου, να κάτσεις και να αρχίσεις να ψάξεις γύρω σου για καλύτερη θέση! Γιατί πάντα υπάρχει καλύτερη θέση κι εσύ θα τη βρεις!!! Το πρόβλημα με τα γρήγορα πλοία είναι πως δεν έχουν κατάστρωμα. Μεγάλο ποσοστό δεν το ξέρει αυτό όταν κλείνει το εισητήριο κι έτσι μπαίνοντας αναρωτιούνται που είναι το κατάστρωμα..οεο...Η εμπειρία του καταστρώματος είναι ασύγκριτη καθώς: μπορείς να απλώσεις το sleeping bag σου και να κοιμηθείς όταν γυρίζεις σκοτωμένος από τα ξενύχτια, μπορείς να κάτσεις στην κουπαστή (θαρρώ τη λένε) και να ανεμίζει το μαλλί, να παίζεις τον Τιτανικό, να σε χτυπάει η θαλασσινή αλμύρα, να κοιτάζεις τον αφρό της θάλασσας, τους γλάρους που κάνουν χαμηλή πτήση κι όλα αυτά με αέρινη λινή κατάλευκη αεράτη μπλούζα! Παρακολούθησα και τα διάφορα είδη ταξιδιωτών αλλά αυτά σε άλλο post τώρα με περιμένουν οι ρακέτες και ο ανάμεικτος χυμός που πάνω του είναι καρφιτσωμένη μια ολόκληρη μπανάνα!!!!

Καλημέρα


Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

Ο,τι να 'ναι

Τα τελευταία βράδια βαριέμαι να κοιμηθώ!

Ζεσταίνομαι αλλά δε μπορώ να ανοίξω κλιματιστικό γιατί δε κάνει για τον αυχένα μου... κι έτσι βάζω κρύες κομπρέσες στο λαιμό για να δροσίζομαι! Σηκώνομαι δηλαδή σα μανική στη μέση της νύχτας με ένα γαλάζιο πετσετάκι και ανοίγω το ψυγείο για να το ξαναβρέξω. Ξαπλώνω το βάζω στο λαιμό και προσπαθώ να κοιμηθώ ανάσκελα για να μη φύγει από τη θέση του. Αυτή η ταλαιπωρία μου προκαλεί μάλλον εκνευρισμό και ταραγμένα όνειρα (χαρακτηριστικό παράδειγμα: είδα το γυναικολόγο να μου ανακοινώνει πως πρέπει να μου βγάλει τη μια ωοθήκη (τη δεξιά αν έχει καμιά σημασία). βέβαια μάλλον σε αυτό το όνειρο συντέλεσε η γέννα της αδερφής μου που καμία σχέση δεν έχει βέβαια με την ωοθήκη αλλά όλος αυτός ο γυναικολογικός πανικός με τάραξε μάλλον). Δεν έφταναν όλα αυτά είχαμε και 10 μέρες το φυσικό αέριο που "πέρασε από τη γειτονιά μας" και ξυπνούσαμε στις 7.30 καθημερινά πλην μιας κυριακής. Πάντα είχα καλή σχέση με τον ύπνο... συνήθως χρειάζομαι 8-10 ώρες για να σταθώ καλά στα πόδια μου την επόμενη μέρα. Τώρα τελευταία που δε συμπληρώνω το πλήρες ωράριο ύπνου, τον αναπληρώνω τα μεσημέρια! Έλα όμως που τα μεσημέρια πέφτω σε λήθαργο και ξυπνάω και νομίζω πως είναι πρωί! Όλα αυτά με οδηγούν κάθε βράδυ στο ίδιο συναίσθημα: να βαριέμαι να κοιμηθώ! Κάθομαι δηλαδή κλασσικά στο pc, είτε έχω βγει είτε όχι και σκέφτομαι ουυυυυυυυφ ποιος πάει τώρα για ύπνο.

Ευτυχώς 1 μέρα έμεινε πριν από τις πρώτες διακοπές... φεστιβάλ κιθάρας δηλαδή αλλά διακοπές για μένα μιας και το μοναδικό που θυμίζει πια ότι είμαι κιθαρίστρια είναι τα κιθαριστικά νύχια (ξέρετε μακρυά στραβά νύχια στο δεξί χέρι και πολύ κοντά νύχια στο αριστερό πλην ίσως του αντίχειρα που κάποιοι τον αφήνουν να μακρύνει λίγο "για να ανοίγουν αναψυκτικά"! ) τα οποία διατηρώ από βίτσιο μπααααααααας και μου έρθει να ξαναπαίξω κάτι που το προσπαθώ τελευταία αλλά ... things have change! Φεστιβάλ κιθάρας σημαίνει: πολλές συναυλίες απίστευτα υψηλού επιπέδου αλλά και κρυφοκοίταγμα του ρολογιού του στυλ "αντε πότε θα τελειώσει να πάμε για μπάνιο/ποτό", ανταγωνισμός, ίντριγκες, καθημερινά ξενύχτια με γιγαντιαία mojitos... καλά τα περνάμε δηλαδή! Ένας μικρόκοσμος που γεννιέται την πρώτη μέρα, πεθαίνει την τελευταία αλλά όλο το χρόνο σε σουβλίζει με αναμνήσεις. Όσο πιο μικρός είσαι τόσο πιο έντονα το ζεις, μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στο "κύκλωμα" σε ενοχλούν τα σάπια θεμέλια του! Αλλά συνεχίζεις να περνάς καλά...

Αυτά!

υ.γ. πολλά βράδια με "τυραννάει" το εξής μυστήριο: γιατί στο μικρό σπίτι στο λειβάδι χτένιζαν τα μαλλιά τους πριν πέσουν για ύπνο? τι νόημα έχει δηλαδή? αφού θα χαλάσουν στην πορεία...


Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

"Maybe when i'm done with endings this can begin..." *


Πάθος.
Σώματα που καίγονται και αποζητούν το ένα το άλλο. Καυτές νύχτες παραδομένες σε έρωτα που μοιάζει να μην εκπληρώνεται ποτέ. Σαν να μένει πάντα απωθημένο, όσες φορές και αν
τον ζήσεις, όσες φορές και αν ενωθούν τα σώματα..
Ένα ταξίδι στο νησί σαν τότε..
Με ημερομηνία λήξης.

Ασφάλεια.
Το στήριγμα. Το άλλο σου μισό. Αυτός που είναι εκεί για σένα σε κάθε χαρά, σε κάθε πρόβλημα και τα αντιμετωπίζετε όλα μαζί. Τέλεια ισορροπία. Το γιν και γιαν. Η σιγουριά , η παρέα, η συντροφικότητα.
Τόσα χρόνια αναμνήσεις.. ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.. Τόσο ωραίες στιγμές..
Κορεσμός.

Περιποίηση. Φροντίδα.
Να βλέπεις τον άλλο να λιώνει. Να σου δίνει αυτά που θέλεις. Πριν καν τα ζητήσεις. Και σε κάνει να χαμογελάς. Συνέχεια. Αλλά κάτι λείπει.
Ένα Mojito με 12 φύλλα δυόσμου ακριβώς. Ένα τραγούδι. Ένα πορτοκαλί τριαντάφυλλο.
Ανοιχτό το μέλλον μπροστά..

Τι μένει στο τέλος? Τι θα διάλεγες εσύ από όλα αυτά??

*Punk rock princess από something corporate

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Ακόμα ένα ελληνικό παράδοξο


Το έζησα και αυτό.. Ω ναι!
Ήταν βράδυ, 23.30 .
Είμασταν στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου , η πολυκατοικία σε ένα στενό.
Είχαμε φάει του σκασμού, βιετναμέζικο και παγωτά.
Πίναμε Mojito.
ΔΕ φωνάζαμε, είμασταν αρκετά ήσυχοι, ήρεμη μουσική.
Και ξάφνου...!
Ένας φακός μας φωτίζει τα πρόσωπα και ένας εκκωφαντικός θόρυβος διακόπτει τη γαλήνη της νύχτας.
Κοιτάμε κάτω στο δρόμο... ένα περιπολικό!
Ένας αστυνομικός μας φώτιζε με το φακό (λες και είμασταν εγκληματίες) και η σειρήνα του έκανε ένα θόρυβο για να μας .. τραβήξει την προσοχή? Τρομάξει? Δεν ξέρω!
Μας είπε να κάνουμε ησυχία γιατί κάποιοι παραπονέθηκαν.
Μείναμε με ανοιχτό το στόμα.
Ήταν νωρίς και δεν κάναμε φασαρία. Να πεις ότι είχαν περάσει τα μεσάνυχτα? Ναι, κάποιοι δουλεύουν νωρίς το πρωί , κατανόηση, σεβασμό κλπ.
Μα 11.30 ? Και οι αστυνομικοί που ήρθαν και είδαν ότι δεν κάναμε φασαρία.. ?

Και τώρα ερωτώ.
Αν τους έπαιρνα τηλέφωνο ότι γίνεται ληστεία ή με σφάζουν ή με έχουν δέσει και ετοιμάζονται να μουυ αφαιρέσουν τα όργανα.. θα ερχόταν τόσο γρήγορα η αστυνομία?! ...

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

Τα σπάσανε!


ΕΕεεε.. μα!
Όσο και να θέλω να συγκρατήσω τα νεύρα μου τα ΜΜΕ δε με αφήνουν.
Πρώτα με το θέμα "του σεισμού της Κεφαλονιάς".
Καταστροφολογία και πανικόβαλλαν τον κόσμο ΧΩΡΙΣ λόγο!
Ένας καταξιωμένος καθηγητής Γεωφυσικής δημοσίευσε πριν χρόνια μία έρευνα-μελέτη και σύμφωνα με αυτήν προέβλεπε σεισμό στην Κεφαλονιά μεταξύ 2003-2008 (έως Αύγουστο 2008 για την ακρίβεια). Η αξιότιμη δημοσιογράφος-καταστροφολόγος Όλγα Τρέμη τον είχε στήσει στον τοίχο. "Άρα περιμένουμε μεγάλο σεισμό" , "άρα προτείνετε να εκκενώσουμε την Κεφαλονιά", "αν δε γίνει ο σεισμός τι θα κάνετε? Θα ζητήσετε συγγνώμη από τον κόσμο"? ..... και ένα σωρό άλλες βλακείες και ο άμοιρος καθηγητής προσπαθούσε να εξηγήσει το αυτονόητο για κάποιον επιστήμονα: ότι δηλαδή η μελέτη του είχε στηριχτεί σε κάποιες παραδοχές. Αυτό προφανώς σημαίνει (δεν το εξήγησε ο άνθρωπος γιατί τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται) ότι σε περίπτωση που γίνει ο σεισμός θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα στην πρόβλεψη σεισμού και οι παραδοχές στις οποίες στηρίχτηκε έχουν καλή πιθανότητα να είναι σωστές. Αν δε γίνει χρειάζονται επανεξέταση όλα για να βρεθεί τι δεν είχε υποτεθεί σωστά εξαρχής.

So simple! Αλλά όοοοοοχι , να πανικοβάλλουμε τον κόσμο, να πλήξουμε μόνοι μας τον τουρισμό (δεν υπάρχει περίπτωση μια οικογένεια να προτιμήσει την Κεφαλονιά αντί για κάποιο άλλο νησί φέτος γιατί σου λέει "και αν γίνει? ") αλλά και τον τουρισμό από το εξωτερικό αφού μεταφέρονται τα νέα.. μπράβο τους ! Για άλλη μια φορά.. μπράβο!
Καλύτερα έτσι τελικά ...!
Δεύτερον..
Το κάνανε τεράστιο ζήτημα το γεγονός με τις αποζημιώσεις για τους σεισμόπληκτους ενώ εξαρχής έφταιγαν οι πολίτες που δεν είχαν μαζί τους όλα τα δικαιολογητικά και οι αρμόδιοι τους εξήγησαν μια χαρά τι έπρεπε να φέρουν , τέλος. Εμ πώς να γίνει? Να πάει ο κάθε πικραμένος όπως με τις πυρκαγιές που έπαιρναν όλοι λεφτά ? Αλλά και πάλι τεράααστιο θέμα, ότι δεν τους έδιναν τις αποζημιώσεις κλπ. Τελικά η ΝΕΤ που τα λέει επιγραμματικά σε αφήνει να δεις την πραγματική διάσταση των γεγονότων ενώ τα ιδιωτικά κανάλια το τραβάνε από τα μαλλιά. Γιατί αυτό θέλει να δει ο κόσμος..

Χώρια για το μποϋκοτάζ στο γάλα για το οποίο κανένα κανάλι δε μίλησε... αναρωτιέμαι γιατί.. (ειρωνικό ήταν το τελευταίο σχόλιο :P )

Τα ιδιωτικά κανάλια και οι ειδήσεις τους είναι απλά ένα υπερθέαμα. Ποιος θα κάνει σκορπίσει μεγαλύτερο πανικό και θα μεγαλοποιήσει το θέμα. Σαν τις θείτσες στα χωριά που μεταφέρουν το νέο και το τόσο το κάνουν τόοοοοοοσο! (μετά συγχωρήσεως ! ) Σώνει πια!

[PS: Είμαστε σοβαροί? Θα αυξήσουν τα κόμιστρα στο ταξί λέει????? Να μειώσουν τα κέρδη τους, έλεος πια! ]

Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Τι πρέπει να έχεις στο αμάξι σου! (updated)

Αν μπορείτε να έχετε και αυτές στο αμάξι , ακόμα καλύτερα!

Έρχεται καλοκαίρι. Μα τι λέω ? Ήρθε σχεδόν , αν εξαιρέσεις κάποιες βροχές που μας μπερδεύουν ..
Το καλοκαίρι είναι ωραίο, εκτός όλων των άλλων, για τον αυθορμητισμό και τη διάθεση περιπέτειας. Για όσους λοιπόν έχουν αμάξι καλό είναι το πορτ μπαγκάζ να είναι εξοπλισμένο με κάποια πράγματα που θα διευκολύνουν πολλές καταστάσεις που μπορεί να τύχουν.. - εξαρτάται και από το βαθμό indiana jones που κρύβεται μέσα σας-δεν εννοώ πόσο αρχαιολόγος είστε αλλά πόσο περιπετειώδης!


Επομένως:

1) Φαρμακείο
Εννοείται ότι έχετε ούτως ή άλλως απλά κάντε έναν έλεγχο για το πότε λήγουν τα φάρμακα και αν έχουν αλλοιωθεί. Επίσης εκτός από τα κλασικά (που μπορείτε να τα βρείτε
εδώ) προμηθευτείτε με χάπια για τη ναυτία , βαζελίνη (για αφυδάτωση στα χείλη δεν υπάρχει καλύτερο), οπωσδήποτε αντισταμινική αλοιφή (για τσιμπήματα, όπως fenistil) , κάποια άλλα για τσούχτρες, riopan (για το φούσκωμα μετά από πολύυυυ φαί! ) και ό,τι άλλο εποχιακό σκεφτείτε! 2) Οδηγίες για ταξίδι και τους ελέγχους που πρέπει να κάνετε πριν ξεκινήσετε στο αυτοκίνητο θα βρείτε εδώ

3) Μαγιώ!

Μπορεί να βρεθείτε οποιαδήποτε στιγμή δίπλα σε παραλία! Ίσως ξεκινήσετε για ποτό στην παραλιακή και θελήσετε να κάνετε μια βουτιά τελικά. Δεν πρέπει να λείπει το μαγιώ από το αμάξι το καλοκαίρι, ΠΟΤΕ!

4) Ψάθα.
Για ένα βραδυνό περίπατο στην παραλία, να μπορείτε να καθίσετε. Ίσως και να κοιμηθείτε! Για μια βόλτα στο δάσος , πάλι να μπορείτε να καθίσετε. Για το αυτονόητο, μπάνιο την ημέρα στη θάλασσα. Γενικά η ψάθα ΔΕΝ πρέπει να λείπει, πιστέψτε μεεε..

5) Φακός
Πάντα χρήσιμος στο σπίτι, πάντα χρήσιμος στο αμάξι!
Καλύτερα να εφοδιαστείτε με φακούς που δε χρειάζονται μπαταρία.

6)Χαρτί Υγείας
Μη γελάτε! Απλά βάλτε το στο αμάξι και θυμηθείτε με όταν χρειαστεί!! (Χμμ, τελικά μη με θυμηθείτε εκείνη την ώρα , θα το εκτιμούσα! )



7) Σκηνή igloo
Για πιο περιπετειώδεις ανθρώπους που είναι όπου γης και πατρίς, η σκηνή igloo για ελεύθερο (ή και οργανωμένο) camping θα αποδειχτεί σωτήρια. Πολλές φορές ξεκινάς για ημερήσια και καταλήγεις σε διήμερο. Μπορεί να σας έτυχε να κοιμηθείτε και σε παραλία. Δεν πιάνει χώρο η σκηνή igloo (η μικρή, για 4 άτομα) και σας δίνει την ασφάλεια ότι αν χρειαστεί , έχετε να κοιμηθείτε κάπου! Αν όχι σκηνή igloo βάλτε ένα sleeping bag μέσα.


8) Μια αλλαξιά ρούχα (εσώρουχα και ρούχα) και σαγιονάρες.

9)E, βάλτε και προφυλακτικά κάπου που να μην τα χτυπάει ο ήλιος καλού κακού...!



Έτσι θα έχετε προνοήσει για πολλά από τα απρόοπτα που μπορεί να σας συμβούν και θα τα απολαύσετε όπως πρέπει..!


Update 11-6-08
10) Ελβετικός σουγιάς (μετά από παρότρυνση του Tzonakou)


11) Μπουκαλάκι νερό για παντός είδους χρήσεις (μετά από πρόταση Tzonakou και lovething)

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Διαδώστε το επειγόντως! Μποϋκοτάζ στο γάλα για μία εβδομάδα, επιτέλους!

18 ενώσεις καταναλωτών δημιούργησαν τρόπο αντιμετώπισης της ακρίβειας στο γάλα:
Πατήστε πάνω στην εικόνα για να τη δείτε καλύτερα ..

Από 9 έως 14 (Δευτέρα με Σάββατο) Ιουνίου ας μην πάρει κανείς γάλα (φρέσκο ή παστεριωμένο) που στοιχίζει πάνω από 1 ευρώ. Ουσιαστικά μην πάρετε γάλα γιατί όλα στοιχίζουν πάνω από 1 ευρώ πλέον. Δεν πιστεύω να έχετε πρόβλημα , θα ζήσετε μια εβδομάδα χωρίς γάλα, αντίθετα , οι εταιρείες γάλακτος θα έχουν τεράστια προβλήματα με όλες τις συσκευασίες που θα πρέπει να πετάξουν. Ωραία γκρινιάζουμε αλλά για να δούμε τώρα που μπορούμε να κάνουμε κάτι, θα το κάνουμε σωστα? Ή θα πούμε για άλλη μια φορά "ας το κάνουν οι άλλοι"?
Εγώ πάντως δε σκοπεύω να πάρω γάλα, αν και τον τελευταίο καιρό είχα αρχίσει να παίρνω σε τακτική βάση γιατί ξεκίνησα να τρώω πρωινό επιτέλους. Με ενοχλεί η ακρίβεια. Θα το αντικαταστήσω με ένα κουλούρι το πρωί ή φρυγανιές με μέλι. Σιγά το πράγμα.

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

Είστε να κλείσουμε μία τράπεζα?


Ένα πετυχημένο ποστ του pitsirikou προ ολίγων ημερών στάθηκε η αφορμή για αυτό το ποστ-λινκ. Διαβάστε το, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αν και δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφαρμόσιμο. Η απορία μου έγκειται στο γεγονός ότι ουσιαστικά πρέπει να συγκεντρωθούν άνθρωποι οι οποίοι θα έχουν μεγάλες καταθέσεις ώστε να προκαλέσουν ζημιά. Και οι άνθρωποι με τόσο μεγάλες καταθέσεις σιγά μη νοιαστούν για το εγχείρημα. Οι τράπεζες έχουν ξεφύγει εντελώς από κάθε είδους έλεγχο και ενώ παλιότερα δεν είχαν λεφτά και έβαζαν μεγάλους τόκους στις καταθέσεις για να σε δελεάσουν, με τα χρόνια τους έχουν μειώσει πολύ και έχουν αυξήσει κατακόρυφα τους τόκους των δανείων.
Παρόλαυτά διαβάστε το ποστ εδώ:
είστε να κλείσουμε μια τράπεζα? by pitsirikos
και το συζητάμε μετά αν χρειαστεί !

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος


Σήμερα όπως οι περισσότεροι από σας γνωρίζετε είναι η Παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος.
Με θλίψη μου είδα μια διαφήμιση στην TV από το ΥΠΕΧΩΔΕ που έλεγε τα επιτεύγματα του υπουργείου σχετικά με το περιβάλλον. Δε θυμάμαι τι έλεγε αλλά στο μυαλό μου ακουγόταν "μπλα μπλα μπλα" . Είμαι κι εγώ της άποψης ότι δε μπορεί να διαχειρίζεται το ίδιο υπουργείο τα θέματα των κατασκευαστών και των δημοσίων έργων και το περιβάλλον ταυτόχρονα από τη στιγμή που μέχρι και σήμερα δυστυχώς είναι αντιφατικές έννοιες. Χρειάζεται ξεχωριστό υπουργείο περιβάλλοντος.
Θα ήθελα πολύ να έδιναν την παιδεία που απαιτείται στους νέους μηχανικούς τουλάχιστον ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν τις αρχές τις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Όχι μια αναφορά σε ένα μάθημα όπως γίνεται τώρα αλλά πολλά μαθήματα , επί της ουσίας εκπαίδευση δηλαδή. Οι εποχές έχουν αλλάξει, έχουν έρθει στη ζωή μας έννοιες όπως αυτή της βιωσιμότητας και παρόλαυτά συνεχίζουμε να τις αγνοούμε επιδεικτικά στις κατασκευές. Φυσικά είναι και οι μεγάλες εταιρείες με τα υλικά που κάνουν "κουμάντο" στην αγορά... διότι κοστίζει πολύ ακριβά οτιδήποτε έχει να κάνει με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και βιοκλιματική αρχιτεκτονική ώστε να μην είναι εύκολο από τον καθένα να τα χρησιμοποιήσει. Ντροπή τους.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Διαδώστε το!

Ενοχληθήκατε κι εσείς από τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς? Που επικροτούν τους τακτικούς χρήστες? 80 λεπτά το ολόκληρο (και πολύ σύντομα 1 ευρώ) και 50 λεπτά το φοιτητικό με ισχύ 1,5 ώρας! Ωραίο και βολικό σε πολλές περιπτώσεις αλλά, τι άλλαξε για παράδειγμα στο πιο κοινό μέσο μαζικής μεταφοράς, δηλαδή τα λεωφορεία? Τίποτα! Επέκτειναν έστω και για μια ώρα το ωράριο ή έκαναν πιο συχνά τα δρομολόγια τις ώρες αιχμής? Όχι. Πάλι η στάση στην Ακαδημίας είναι γεμάτη και το φαινόμενο σαρδελοποίησης δε δείχνει να εκλείπει! Άρα πως δικαιολογείται αυτή η μεγάλη αύξηση? Εμένα η τακτική μου χρήση είναι να παίρνω το λεωφορείο για να κατέβω στο κέντρο! Πρέπει δηλαδή να αλλάζω 2 μετρό για την ίδια διαδρομή για να κάνω απόσβεση? Η' μήπως να αρχίζω να περπατάω περισσότερο μιας και το πάσο σε 2 μήνες το πολύ με αποχαιρετά και θα πρέπει να πληρώνω 1 ευρώ για διαδρομή 15 λεπτών?

Υπάρχει μια λύση έτσι ώστε να νιώθω τουλάχιστον καλύτερα όταν δεν εξαντλώ το χρόνο του εισιτηρίου! Η λύση αυτή είναι .... η ανακύκλωση! Ναι η ανακύκλωση εισιτηρίων! Κατεβήκατε από το λεωφορείο, μετρό κλπ και απομένει χρόνος μέχρι τη 1,5 ώρα? Δώστε το εισιτήριο σας σε κάποιον που μπαίνει εκείνη τη στιγμή! Αυτό το φαινόμενο το πρωτοείδαμε με τη griz στο Εδιμβούργο και ο φίλος Petros μας είπε πως συνέβη και σε εκείνον εχθές ναι εδώ στην Αθήνα! Του έδωσαν εισιτήριο μπαίνοντας στο τρόλεϊ κι αυτός μετά από διαδρομή με τρόλεϊ και μετρό το έδωσε αλλού! Στο μετρό μάλιστα αφήνουν τα υποψήφια για χρήση εισιτήρια στο πρεβάζι του εκδοτηρίου. Και χέρι με χέρι να το δώσετε με ένα χαμόγελο ακόμα καλύτερα.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008

Give us a break!

Όχι, δεν είμαι εγώ αυτή. Αν και είμαι τόσο προβληματισμένη και εγώ!

ok, yes, i admit it.
Δε μπορώ να αποφασίσω για το μέλλον μου. Τόσο απλά. Δεν ξέρω πώς με φαντάζομαι σε ένα χρόνο από τώρα. Νομίζω ότι μετά το δίπλωμα θα ήθελα να πειραματιστώ λίγο στο χώρο εργασίας πριν μπω στη διαδικασία να σκεφτώ για μεταπτυχιακό. Αλλά η κοινωνία μας έχει περάσει τόσο όμορφα ότι χρειάζεται και το μεταπτυχιακό, λες και θα βρω δουλειά πιο εύκολα μετά. Ίσως είναι ελαφρώς πιο εύκολο αλλά αυτό γίνεται γιατί όλοι σχεδόν κάνουν μεταπτυχιακά πλέον. Παλιά αρκούσε να μπεις σε μια σχολή. Τώρα μάλλον δεν αρκεί.

Το αστείο της κατάστασης είναι ότι στην Ελλάδα, χαλαρά είμαστε οι πιο μορφωμένοι όλης της Ευρώπης. Τουλάχιστον είμαστε αυτοί που έχουν σπαταλήσει τον περισσότερο χρόνο στα θρανία, τα περισσότερα χρήματα για εκπαίδευση και τελικά αποκτήσαμε και τα περισσότερα χαρτιά για αυτό. Δε νοείται σωστός 30άρης σήμερα χωρίς ένα πτυχίο, ένα μεταπτυχιακό, 2-3 ξένες γλώσσες, ένα ECDL για να "αποδείξει" ότι ξέρει να χειρίζεται υπολογιστές.. Dear God, give us a break !

Ενώ διαφωνώ τόσο με όλα αυτά , νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσω την πεπατημένη. Περισσότερο διότι δε μ'αρέσει να ξεβολεύομαι και έχω συνηθίσει το μέρος που ζω. Αν και του χρόνου πολλά πράγματα θα είναι διαφορετικά.
Έχει σημασία όμως να παρατείνω το τέλος για ένα χρόνο ακόμα?
Ίδιος πόνος (μπορεί και περισσότερος) δε θα ναι του χρόνου όταν θα φύγω?..

Δε μπορώ να σκέφτομαι, αφού ξέρω ότι δε μπορώ να φύγω από δω.. δύσκολες αποφάσεις..

PS:Καλό μήνα!

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

TViola!


Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν, ενώ από τη μία έβγαινα αρκετά έξω από το σπίτι για διάφορους λόγους που προέκυπταν, από την άλλη έκατσα και αρκετά σπίτι και άφηνα ανοιχτή την τηλεόραση πολλές φορές..
Έτσι, τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μας (!!!!) έλαβαν χώρα με διαφορά 2 μόλις ημερών με αποτέλεσμα να μπλοκάρουν οι κουτσομπολίστικες εκπομπές εκείνες τις ημέρες.. Μιλάω για τη Eurovision το Σάββατο και τα καλλιστεία τηςΔευτέρας.
Το τι είδαν πάλι τα ματάκια μας...
Μετά από σχεδόν μία εβδομάδα μου έχουν μείνει στο εγκέφαλο καρφωμένα τα εξής παράδοξα:

Στη eurovision θεωρήσαμε ότι η Ελλάδα βγήκε νικήτρια επειδή στην αποστολή της Ρωσίας και της Ουκρανίας (πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα) συμμετείχαν ο έλληνας χορογράφος Φωκάς Ευαγγελινός και ένας έλληνας μακιγιέρ!!! Μόνο εγώ δε μπορώ να καταλάβω με ποιόν τρόπο κέρδισε η Ελλάδα όταν οι δύο αυτοί κύριοι αύξησαν τον τραπεζικό λογαριασμό τους με αυτές τις συνεργασίες και το κύρος στο χώρο τους στην Ευρώπη?? οέο?
Ε, το καλό της ιστορίας είναι ότι δεν έπεσαν να φάνε το κοριτσάκι (aka Καλομοίρα) και έμειναν όλες οι κατίνες της τηλεόρασης ευχαριστημένες με την τρίτη θέση.. όπως είπαν "πρώτη στις καρδιές τους" (καλέ μη, θα συγκινηθώ :p )

Ok, η Καλομοίρα έκανε μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση , sexy και χαριτωμένη αλλά θα συμφωνήσουμε όλοι ότι ήταν η πιο άφωνη. Όχι ότι μας νοιάζει και ιδιαίτερα κιόλας, αλλά είχε φωνάρες φέτος στο διαγωνισμό.. anyway. Η τσαχπινιά, το μπρίο και οι συμμαχίες (διότι και εμείς έχουμε συμμαχίες, εντάξει όχι ένα σωρό κρατίδια όπως η Ρωσία αλλά μια χαρά είμαστε!)

Βαθμούς στις γείτονες χώρες πάλι δεν έδωσε η Ελλάδα και όταν θα αρχίσουν να μας γράφουν (βλέπε Αλβανία) και δε θα παίρνουμε ούτε ένα πόντο να μην αναρωτιέται κανείς!

Σχετικά με τα τραγούδια θα την πω την αμαρτία μου. Μου άρεσε το τραγουδάκι της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, εκέινο με τις μπουγάδες. Όχι δεν το βρήκα Kitsch! (Kitsch βρήκα εκείνο με τους πειρατές της Λετονίας παρόλο που ήταν χαρούμενο τραγουδάκι). Μου άρεσε και το ροκάκι της Τουρκίας και το Qele qele της Αρμενίας.. αλλά και το reggae της Ισπανίας! Εσάς ποια τραγούδια σας άρεσαν??
O Rodolpho με το chiki chiki του... !

Και πριν κλείσω θα ήθελα να αναφέρω το άλλο παράδοξο.. εχμ.. επίσης μόνο εγώ βρίσκω ηλίθιες τις ερωτήσεις στα καλλιστεία? Μα "τι χρώμα να είχε η θάλασσα αν δεν ήταν μπλε?"
Εγώ θα του λεγα "αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, θα ξαναέβαφα γαλάζια τη θάλασσα..! " (δεν το πα εγώ πρώτη, ο Φίλιππος Πλιάτσικας στο τραγούδι του το είπε!) Θα μας τρελάνουν τελείως!! (άσε που η Miss Young παίζει να ήταν από τις χειρότερες, οι άλλες κοπελίτσες ήταν πολύ πιο όμορφες!)
Λίγες στιγμές μετά ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης ρωτούσε μια άμοιρη κοπελίτσα τι θα έκανε αν πήγαινε σε διαγωνισμό ομορφιάς και έβλεπε εκεί την κοπέλα από το Fyrom αλλά με το όνομα Μακεδονία. Μα τι να έκανε? Αυτό είναι θέμα ΔΙΚΟ ΤΟΥ να το λύσει και της κυβέρνησης.
Αλλά έπρεπε να κερδίσει τις εντυπώσεις ο δήμαρχος και το κατάφερε (για τους αδαείς μόνο, οι σκεπτόμενοι θέλω να πιστεύω δεν ψάρωσαν).

Αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε για άλλη μια φορά τις αδικημένες των καλλιστείων στα κανάλια.. (και τις μανάδες αλλά και τις γιαγιάδες τους φέτος, καινοτομούμε κάθε χρόνο όλο και πιο trash!)

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Η συνωμοσία του ραδιοφώνου

Το post αυτό είναι μια καταγγελία και μια συγκλονιστική αποκάλυψη!!! Έχει κανεις άλλος εκτός από εμένα παρατηρήσει πως όταν πατάς το power για να ανοίξεις το ραδιόφωνο ο σταθμός που θα πετύχεις (και θα έχεις αφήσει από την τελευταία φορά που άκουγες) θα παίζει τραγούδι που θα ταιριάζει γάντι στη διάθεση σου? Σαν το κουμπάκι να έχει κάποιον αισθητήρα και να μεταδίδει κύματα στη κονσόλα του σταθμού (ή στον υπολογιστή με την playlist) και αυτομάτως να παίζει το τραγούδι που ταιριάζει στην ψυχολογία σου! Εμένα μου συμβαίνει συνεχώς! Έτσι ενώ όλη μέρα τραγουδούσα come qele, move qele.,qe-qe-qe-qeleeeeeee..η βραδυνή κατάθλιψη χτύπησε την πόρτα...πατάω κι εγώ το power και....

Hello...I'm feeling so alone. My heart is like a stone. I feel like I am the only one with a broken heart. Hello. Is anybody home. I've been hanging by the phone.I wonder if I'm the only one with a broken heart...

Και μετά από λίγο....


Let me take you far away...You’d like a holiday
....

Και για finale...

Dance me to your beauty with a burning violin...Dance me through tha panic 'till I'm gathered safely in...Lift me like an olive branch and be my homeward dove...dance me to the end of love

Τα πρώτα δύο ήταν σα να ήρθε κάποιος με σπαθί σαμουράι και ενώ φαινόταν απειλιτικός μου έκανε μια μαχαιριά και μετά όταν έπαιξε το τρίτο ήρθε και μου κόλλησε ένα χρωματιστό χαζαπλάστ από πάνω...

Καταγγέλω λοιπόν τη συνωμοσία του ραδιοφώνου που το έχουν καταλάβει παράξενα ξωτικά και όταν είσαι ανεβασμένος θα ανοίξεις και θα παίζει ακόμα beggin' ξεχασμένο από το χειμώνα ενώ όταν είσαι χάλια θα παίζει μπαλάντα με στίχους για ερωτοχτυπημένους...

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Lovething - A story of a nickname

Η ιστορία αυτού του αξιαγάπητου ψευδωνύμου ξεκινάει πριν 6,5 χρόνια περίπου, δηλαδή το Δεκέμβρη του 2002, όταν η griz (είχε και το πρόθεμα -ly τότε, grizz-ly) με μύησε στον κόσμο του irc. Το διάλεξα από το ομώνυμο κομμάτι του κιθαρίστα Joe Satriani με τον οποίο είχα κολλήσει εκείνη την περίοδο. Ο τίτλος ήταν love thing κι εγώ το έκανα ένα ενιαίο όνομα. Συμπτωματικά το επόμενο καλοκαίρι βγήκε και μια διαφήμιση του cornetto (ναι του παγωτού) που έλεγε στο τέλος "cornetto....it's a love thing", με αποτέλεσμα να νομίζουν αρκετοί πως το διάλεξα από εκεί. Πάντως είναι ένα nick που με έχει χαρακτηρίσει και δύσκολα θα μπορούσα να το αλλάξω. Αν διάλεγα άλλο nickname θα κατασκεύαζα μια λέξη-όνομα νομίζω.

Με αφορμή το παρών post έχω να πω και δυο λόγια για ποιο λόγο απέχω αυτήν την περίοδο. Ο πρώτος είναι πως ενώ έχω αρκετά πράγματα να πω έχω ένα πρόβλημα εξωτερίκευσης όλων αυτών. Περνάω δηλαδή μια κρίση σχετικά με το τι θέλω να γράψω. Και ο δεύτερος είναι πως το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι από την πραγματική ανάλυση. Πιστεύω πάντως πως σύντομα θα παραθέσω ξανά τις σκέψεις μου!

Υ.Γ. Πολύ γέλασα λατρεμένη μικρή griz-ούλα όταν διάβασα πως διάλεξες το nick πριν 9 χρόνια!!! Δε φρίκαρες όταν συνειδητοποίησες πως έχεις αναμνήσεις από πριν 9 χρόνια????? :ppppp


Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Why Griz?

Μετά από πρόσκληση της πεταλουδίτσας μου( ευχαριστώ!) -και εφόσον δε χρειάζεται σκάνερ - ας θυμηθώ γιατί διάλεξα αυτό το nickname...

Το χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια (9 περίπου? ) γενικά στο διαδίκτυο (chat, forum κλπ) και αρχικά η μορφή του ήταν grizzly..
Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία, παρέπεμπε στο χρώμα γκρι , που ήταν αγαπημένο μου εκείνη την περίοδο .. πώς πολλοί έφηβοι περνάνε τη φάση του μαύρου? Ε, εγώ πέρασα τη φάση του γκρι, σε ρούχα, κασετίνες, τσάντες και τα συναφή σχολικά αντικείμενα και ενδυμασία. Grizzly σημαίνει γκρίζος. Βέβαια, δεν ξέρω τι θα έλεγε ένας ψυχίατρος για την επιλογή του γκρι, είναι πιο μελαγχολικό από το μαύρο? Περιέχει και μηνύματα αισιοδοξίας επειδή είναι το ουδέτερο χρώμα? Ούτε μαύρο ούτε άσπρο? Δεν είμαι ειδικός, δεν ξέρω! Πιθανότατα τίποτα από όλα αυτά!
Παρόλαυτά όμως grizzly είναι και η ράτσα μιας αρκούδας - ναι, της γνωστής grizzly!- (και όνομα ομάδας στο NBA ! ) και επειδή ο κόσμος συγχιζόταν και θεωρούσε ότι το ψευδώνυμο επελέχθη από το ζωικό βασίλειο .. απλά το έκοψα και έμεινε το Griz!! So simple!

Δυστυχώς παραμένει το εξής πρόβλημα: ότι δε φαίνεται το φύλο από το ψευδώνυμο.
Πάντως δε θα ξεχάσω μια συνάντηση κάποτε, πριν πολλά χρόνια, με ένα παιδί που περίμενε να δει μια γεματούλα κοπέλα (εφόσον πίστευε ότι το nick προέρχεται από την αρκούδα) και αντίκρυσε μια πιο μικροκαμωμένη κοπέλα!..Ακόμα θυμάμαι την έκπληξή του!

Πλέον το γκρι δεν είναι το αγαπημένο μου χρώμα, πιστεύω ότι ίσως δεν είναι καν χρώμα, τόσο ουδέτερο που είναι! Αλλά εξακολουθεί να μ'αρέσει και το ψευδώνυμο να με έχει σημαδέψει γενικότερα..! Όπως πολλούς από εσάς φαντάζομαι , το ψευδώνυμό σας , σας έχει "σημαδέψει"!
Φέτος ήμουν και της μόδας εξάλλου, γκρι γαρ..!

Προσκαλώ με τη σειρά μου τον Pure evil και όποιον άλλο επισκέπτεται το blog μας :D

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Back (I hope..!)

Όταν έχω καιρό να γράψω στο blog δεν ξέρω τι να γράψω. Τα πάντα είναι μπλεγμένα στο μυαλό μου και δεν ακολουθούν μια λογική σειρά ώστε να τα γράψω. Όπως τώρα.
Το Πάσχα δεν είχα επαφή με internet (ούτε με υπολογιστή καλά καλά) εκεί που βρισκόμουν. Θεωρητικά ξεκουράστηκα, έμαθα πόσο ωραία είναι η ζωή αν ξυπνάς το πρωί και ζεις όλη την ημέρα , πόσο ωραίο δέρμα κάνεις αν κοιμάσαι νωρίς το βράδυ (ωωω .. ναι, πριν τις 12! ) για να ξαναγυρίσω πάλι πίσω, σπίτι και να ξαναμπλέξω το βιολογικό μου ρολόι (που κοντεύει να ανατιναχτεί!)

Επίσης, όταν αφήνεις πράγματα να κάνεις "μετά" , διαπίστωσα ότι μαζεύονται πάρα πολλά μαζί και όταν έρθει η στιγμή που δε σε παίρνει να πεις άλλο "μετά" , πήζεις λίγο.. αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν πιεστώ και λίγο πώς θα αποδώσω? :P

Ένα σωρό πράγματα στο μυαλό να γίνουν, πολύ πιθανό να μη γίνει τίποτα στο τέλος γιατί η επαρχία φέρνει λίγο τον κόσμο σε κατάσταση νωθρότητας από όσο έχω παρατηρήσει, όλα κινούνται πιο αργά, λες να κάνεις 10 πράγματα και κάνεισ το ένα στο τέλος.. αλλά τι να γίνει? that's life!

Οπότε επανέρχομαι (ελπίζω τουλάχιστον) όπως λέω και στον τίτλο του ποστ και καλώς σας βρήκα πάλι μετά από 3 εβδομάδες περίπου, μπορεί και μήνα.

Ευχαριστώ butterfly, tzonako για τις προσκλήσεις, πιστεύω θα ανταποκριθώ άμεσα! (αρκεί να βρω σκάνερ , φωτογραφική μηχανή, καλώδια, τα σύνεργα τελοσπάντων που χρειάζονται!..)

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Τα Πάθη (του Χριστού, του Μπαχ αλλά και τα δικά μας)

Σήμερα Μ. Πέμπτη ψάλλεται η ακολουθία των Παθών... Κι εγώ σκέφτομαι πως θα ήθελα να είχα γεννηθεί Γερμανίδα στη Λειψία και να εκκλησιαστώ το 1729 ή το 1736 ή το 1739 ή το 1745 ή το 1747 στον τοπικό Άγιο Θωμά τη Μ. Παρασκευή. Έτσι θα είχα ακούσει τα Κατά Ματθαίον Πάθη του Bach live! Με 2 ορχήστρες, 2 χορωδίες και τα 2 εκκλησιαστικά όργανα. Θυμάμαι τη μια και μοναδική φορά που άκουσα ζωντανή εκτέλεση των Παθών... στο μέγαρο, τη σεζόν 2003-2004... Ακαδημία Μπαχ της Στουτγάρδης σε διεύθυνση Helmut Rilling. Ομολογώ πως είχα πάει τελείως απροετοίμαστη μιας και τότε έκανα ακόμα τα πρώτα μου βήματα στο κλασσικό ρεπερτόριο. Δεν ήξερα τότε πως θα άκουγα την καλύτερη συναυλία ως σήμερα. Αυτό που μου έκανε αρχικά εντύπωση ήταν η διπλή χορωδία που δεν είχα ξαναδεί ως τότε, οι άριστοι μουσικοί, τα όργανα εποχής, ο 70 χρονος (και περισσότερο) Rilling που διηύθυνε όλο το έργο χωρίς παρτιτούρα(!), ο συνδυασμός του εκκλησιαστικού οργάνου με την ορχήστρα (το ξέρετε πως ο εκτελεστής βλέπει το μαέστρο με ένα καθρεπτάκι;)... Και η διάρκεια! 3,5 ώρες!! 3,5 ώρες που με έκαναν να νιώσω τη μεγαλύτερη ίσως κατάνυξη της ζωής μου κι ας ήμουν σε μια αίθουσα συναυλιών κι όχι σε ένα χώρο λατρείας. Γιατί η ταπεινότητα, η θρησκευτικότητα, η λατρεία, η πνευματικότητα μπορούν να μας στοχεύσουν οπουδήποτε. Δε χρειάζεται να πάμε κομμωτήριο και να φορέσουμε την τελευταία λέξη της μόδας για να πάμε στην εκκλησία και να τη νιώσουμε. Ούτε κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα στις θρησκείες. Είναι παντού. Τι κι αν ο Μπαχ ήταν πρωτεστάντης? Τι κι αν του προσάπτουν καθολικές τάσεις? Άφησε τέτοια παράδοση στη θρησκευτική μουσική που 3 αιώνες μετά μπορούν να μας αφυπνίσουν ακόμα τα έργα του. Οι λειτουργίες, τα Πάθη, οι Καντάτες.. Ναι ξέρω πως οι αρμονίες και το γράψιμο της εποχής εκείνης, του μπαρόκ δηλαδή, προκαλεί μια ηρεμία, μια ισορροπία και σε μένα προσωπικά το αίσθημα πως όλα θα πάνε καλά. Αλλά στο πρόσωπο του Μπαχ η μουσική αυτή βρήκε τον τέλειο εκφραστή της. Γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της. Ας γυρίσω στα Πάθη. Αξίζει να αφιερώσει κανείς 3,5 ώρες με τις πόρτες κλειστές, σε μια αναπαυτική καρέκλα, με 2 διαλείμματα και κρατώντας απαραίτητα το κείμενο σε πρωτότυπο και μετάφραση για να ακούσει ένα άρτιο μουσικό έργο κι ίσως να εκπλαγεί ευχάριστα όταν πίασει τον εαυτό του να αναζητά συχνά αυτό το μουσικό έργο και να το ακούει ξανά και ξανά βρίσκοντας καινούργια σημεία αναφοράς. Να αναλογιστεί ακούγοντας το τα δικά του Πάθη, το δικό του Γολγοθά.

Μια εκτέλεση με όργανα εποχής θα ήταν το ιδανικό. Αγαπημένη εκτέλεση για μένα είναι από τον Nikolaus Harnoncourt και το Concentus Musicus Wien.
Και με τις πένθιμες αυριανές καμπάνες ταιριάζει ένα Requiem (θα έχει κάποιο και η ερτ πιστεύω).

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Συνέχεια στο.. τρίο! (άλλη περίπτωση)

Τώρα εγώ φταίω?
Εκεί που αναρωτιόμουν αν χωράει τρίτος στους δύο, το χτεσινό επεισόδιο των S1ngles ήρθε να μου δώσει τη δική του απάντηση και άποψη στο θέμα.
Συνοπτικά αυτό που περνούσε μέσα από το επεισόδιο - και το έλεγε ξεκάθαρα σε αρκετά σημεία-
ήταν ότι ένας άνθρωπος δε φτάνει να καλύψει τις συναισθηματικές ανάγκες μας (κυρίως των γυναικών) οπότε.. γιατί να μην έχουμε σχέση με παραπάνω από έναν ταυτόχρονα? Το γνωστό .. "τρίο" !
Όλα ξεκίνησαν όταν η πρωταγωνίστρια Λίλα ήταν ερωτευμένη με δύο άνδρες ταυτόχρονα και διατηρούσε δεσμό μαζί τους. Όταν αποκαλύφθηκαν όλα, επειδή δε μπορούσε να αποφασίσει ποιόν να κρατήσει , συζήτησε μαζί τους και κατέληξαν να προσπαθήσουν και οι τρεις.. μαζί.
Είναι ιδέα μου ή τα ισοπεδώνουμε όλα πλέον?
Προφανώς και μια γυναίκα θα ήθελε να είναι με παραπάνω από έναν άνδρα για να τις καλύψει όοοολες τις ανάγκες. Οι άνδρες έχουν όντως λιγότερες ανάγκες από τις γυναίκες.
Η γυναίκα θέλει τον άνδρα ευαίσθητο αλλά και δυναμικό , να την κάνει να γελάει αλλά να είναι και σοβαρός, να είναι επιτυχημένος, ευγενικός, άγριος αλλά συνάμα και τρυφερός κλπ κλπ.. η λίστα δεν τελειώνει. Ε , δε γίνεται να τα βρούμε σε έναν άνθρωπο. Οπότε , ναι, αν το καλοσκεφτείς λειτουργεί το μοντέλο που πήγε να περάσει η νεανική σειρά του Mega.
Αλλά μήπως είναι λίγο ακραίο αυτό? Τη σειρά τη βλέπουν και μικρά παιδιά...
Στη σειρά έλεγε "και ποιός μου ορίζει τι είναι σωστό και τι όχι? Σωστό είναι αυτό που με κάνει ευτυχισμένη" .

Δεν ξέρω τελικά ποιος ορίζει το σωστό και ποιος όχι.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Στους δυο , τρίτος χωρεί?

Ναι, έφτασε η ώρα να σας(μας) απαλλάξω από το μαρτύριο να βλέπουμε το γαστρονομικό post της αγαπημένης μας lovething και να περάσω σε ένα θέμα.. που καταλήγει σε απορία.

Αφορμή για τον προβληματισμό ήταν τα τελευταία επεισόδια των s1ngles τα οποία ασχολήθηκαν με ένα αιώνιο πρόβλημα στη σχέση ανδρών και γυναικών . Τον τρίτο άνθρωπο.
Έστω ιδανικός κόσμος και όμορφο ζευγάρι. Γυναίκα αγαπάει άνδρα. Άνδρας ανταποδίδει (πάντα : "κι εγώ " ! ) Όλα όμορφα και ωραία. Ζουν τον έρωτά τους ανενόχλητοι.

Έστω τώρα αληθινός κόσμος. Γυναίκα αγαπάει άνδρα. Άνδρας (λέει ότι) αγαπάει γυναίκα.
Και έρχεται ο τρίτος.. ας πούμε μια γυναίκα . Είτε στον επαγγελματικό χώρο του άνδρα (το χειρότερο , διότι πρέπει να συνεργάζεται μαζί της και να τη βλέπει συνέχεια), είτε ως κοινή φίλη.
Τι πρέπει να κάνει η κοπέλα του ζευγαριού ?

Α) Να τον αφήσει να έρχεται όλο και πιο κοντά με την "άλλη" ? Επειδή του έχει εμπιστοσύνη?Συζητήσεις, ίσως και καφέδες , γιατί οι επαφές τους είναι μόνο "φιλικές"? (κατά τα λεγόμενα του άνδρα) . Παρόλο που ίσως διακρίνει η γυναίκα (οι γυναίκες στον αέρα τα πιάνουν αυτά) ότι ο άνδρας πολιορκείται από την "άλλη"? (ναι ο άνδρας δεν το καταλαβαίνει αμέσως, αργεί εκνευριστικά πολύ). Παρόλο που περνάει καλά με την άλλη?
ΘΕΤΙΚΟ: Κερδίζεις πόντους διότι θεωρείσαι ανώτερη και δεν ασχολείσαι με τέτοια μικροθεματάκια. Δεν τον περιορίζεις και χαίρεται την ελευθερία του.
ΚΙΝΔΥΝΟΣ: Να γίνει το μοιραίο. Να αρχίσει να την ερωτεύεται .

Β) Να το ξεκόψει από την αρχή ?
Κίνδυνος: Να χαρακτηριστεί "καταπιεστική" και να νιώσει ο άνδρας ότι δεν είναι ελεύθερος. Πολύ άσχημο. Μπορεί μάλιστα να γυρίσει και σε αντίδραση αφού του θίχτηκε ο εγωισμός και να επιδιώκει να βλέπει την "άλλη" περισσότερο για να νιώσει ότι "νικάει".

Ανυπομονώ να ακούσω τις απόψεις σας!

Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Γαστρονομικό post αφιερωμένο στη griz-ούλα

Γνωρίζοντας τη λατρεία που τρέφει η griz για το φαγητό και έχοντας κάνει πολλά γαστρονομικά ατοπήματα μαζί της, αντί να της στείλω ενημερωτικό mail για το εστιατόριο που δοκιμάσαμε εχθές, προτίμησα να τα βγάλω εδώ σε δημόσια θέα.

Πήγαμε λοιπόν στο γαλλικό Chez Lucien στα Άνω Πετράλωνα. Πρέπει να ομολογήσω πως αν με ρωτούσε κανείς πού είναι τα Άνω Πετράλωνα είμαι σίγουρη πως θα έδινα τελείως λάθος απάντηση. Επίσης είχα και λάθος εικόνα στο μυαλό μου γι' αυτήν την περιοχή. Είναι λοιπόν κάτω από το λόφο του Φιλοππάπου, αν ανεβείς το δρόμο φίδι που περνάει απο τις καφετέριες στο Θησείο. Εκεί θα βρεις μια περιοχή που μοιάζει λίγο με την Πλάκα, με χαμηλά σπίτια όλα πολύ ωραία με μικρούς κήπους. Όσο κατηφορίζεις βέβαια το τοπίο γίνεται πιο αστικό, αλλά εκεί πάνω αναφωνούσες εδώ θα θελα να είχα σπίτι (πως κάνεις όταν περπατάς στην Πλάκα, ή στη Διονυσίου Αεροπαγείτου?) Για να βρούμε την οδό που είναι το εστιατόριο αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε οδηγίες.... Οι πρώτοι άνθρωποι που συναντήσαμε μπροστά μας ήταν από συνεργείο τηλεοπτικής σειράς (μάαααλον αυτού με τη Λουιζίδου και το Χειλάκη αλλά κανείς τους δεν ήταν εκεί, αλλά ήταν ένας πιτσιρικάς που έπαιζε και στο Μπέκα και δε ξέρω το όνομα του... κλεμμένη ζωή το λένε ναι) αλλά δεν ήξεραν να μας δώσουν οδηγίες. Αυτοσχεδιάσαμε λιγο κι έτσι φτάσαμε στον προορισμό μας ένα μικρό μαγαζάκι. Πραγματικά μικρό και συμπαθητικό. Τα τραπέζια είναι τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο με αποτέλεσμα να τρως σε μια μεγάλη τραπεζαρία με άλλους ανθρώπους. Και μιας και γράφω αυτό το post αφιερωμένο στη griz, έχω να πω πως αν ήταν εκεί θα κοιτούσε συνέχεια τι τρώνε οι άλλοι (σε ακραία περίπτωση θα ρωτούσε κιόλας εντυπώσεις ή θα ζητούσε να δοκιμάσει lol). Να μια πρώτη εικόνα του μαγαζιού:

Πόσο παρατηρητικοί είστε??? Τι δείχνει η εικόνα???

Συνεχίζω... Ας το παίξω κι εγώ γαστρονόμος της Καθημερινής... Το ατού του μαγαζιού είναι το μενού των 20 ευρώ που περιλαμβάνει τρια πιάτα της επιλογής σου... Ορεκτικά ή σαλάτες, κυρίως και επιδόρπιο, καφέ ή ποτό (στο τελευταίο δε βρίσκω νόημα επιλογής καθώς η απόλυτη επιλογή είναι το σουφλέ σοκολάτας). Το σέρβις είναι ζεστό και οικογενειακό, το μαγαζί έχει τακτικούς πελάτες, ο chef χαμογελαστός, η γαλλιδούλα που ετοίμαζε τα πιατα γλυκιά, οι μερίδες πολύ χορταστικές.... Τα είπα όλα νομίζω... Να το φωτογραφικό υλικό...


εδώ βλέπετε ανάμεικτη σαλάτα με συκωτάκια πουλερικών (:S:S:S:S) και κις λορέν (δε ξέρω πως γράφεται στα γαλλικά)

χοιρινό με δαμάσκηνα με σάλτσα πόρτο και φιλετάκια γαλοπούλας με σος γλυκιάς πάπρικας



Και για το τέλος το σουφλέ που λέγαμε παραπάνω...

Come back soon griz-ούλα και θα σε πάω!!!!!!!!

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Facebook ..σύγχρονο φακέλωμα?

Πολύ μπερδεύτηκα με το facebook. Μετά από πολλή σκέψη αποφάσισα τελικά ότι δε χάνω και τίποτα να φτιάξω και εκεί ένα Profile (από περιέργεια περισσότερο , το παραδέχομαι!)
Αυτό που φανταζόμουν από την αρχή έγινε σχεδόν βεβαιότητα . Ότι συμμετέχουμε όλοι με τη βούλησή μας στο πιο ολοκληρωμένο φακέλωμα ever.
Και μετά γκρινιάζουμε για τις κάμερες που υπάρχουν στους δρόμους και πολλά πολλά άλλα...
Όταν , με μια γρήγορη ματιά σε μερικά profiles, είδα να συμπληρώνουν ονοματεπώνυμα , σχολεία και κολέγια από τα οποία αποφοίτησαν (με τις χρονολογίες ακόμα, αναλυτικά) .. μέχρι που το facebook σε "ρωτάει" από πού γνωρίζεις τον κάθε friend σου!!! (δεν πιστεύω ότι το συμπληρώνουν πολλοί αυτό!) Αν δεν είναι αυτό πλήρες φακέλωμα .. τότε τι είναι?????
Είναι τραγικό! Έχει και εφαρμογή για να σε "πουλάνε" και να σε "αγοράζουν"
Έτσι, για να θυμόμαστε ότι όλα έχουν την τιμή τους σήμερα.

Τα μόνα καλά που εντοπίζω σε όλη αυτήν την ιστορία είναι τα άπειρα tests και παιχνίδια για κάψιμο και σκότωμα χρόνου, το ότι μπορείς πράγματι να βρεις κάποιους ανθρώπους με τους οποίους είχες χαθεί για χρόνια (π.χ. παιδιά από κατασκηνώσεις που πήγαινες μικρός) και επαγγελματική προβολή (σε συγκεκριμένα επαγγέλματα)

Όλα ξεκίνησαν όταν μας το πέρασαν σαν κάτι "in" που κάνουν οι celebrities στην Αμερική.
Για να εξαπλωθεί σαν ιός σε όλο τον κόσμο και να γίνε μόδα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αλλά αξίζουν όλα αυτά όταν είμαστε καταχωρημένοι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για όσους θέλουν να μας φακελώσουν και πάνω από όλα .. οικειοθελώς??!

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Daily thoughts

Ο σκοπός του Post αυτού είναι να λειτουργεί σαν ημερολόγιο για τις καθημερινές μας σκέψεις (το "thought of the day" που θα βρείτε δεξιά στη σελίδα μας. Θα ανανώνεται κάθε φορά που βάζουμε μία καινούρια σκέψη ώστε να υπάρχει όλο το.. ιστορικό καταγεγραμμένο!

Lovething's thought of the day:
Η ζωή είναι ένα τραίνο...για άλλους είναι ο καρβουνιάρης, για άλλους το intercity για άλλους ο υπερσιβηρικός...

4-4-08
Griz's thought of the day:
Life is not measured by the breaths we take but by the moments that take our breath away

7-4-08
Lovething's and Charlie's Brown thought of the day:
So you came second!! But did you notice something? the world didn't fall apart...

12-4-08
Griz's thought of the day:

Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΘΕΝΑ.
ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ .
(Σερβετάς)

Lovething's thought of the day:
Φύγε σύννεφο από τη Σαχάρα, φύγε!

5-6-08

Griz's thought of the day:
Έλεος με τη δολοφονία του Σεργιανόπουλου. Όλο τα ίδια στοιχεία αναμοχλεύουν στην TV. Ας αναπαυθεί η ψυχή του..


5-7-08

Griz's thought of the day:

A house without books is like a room without windows. (Horace Mann)

Lovething's thought of the week:
To facebook προσπάθησε να με σκοτώσει! (και συνεχίζει να το κάνει ξανά και ξανά!)
Δίδυμος: Δείξτε υπομονή με τις συναισθηματικές του μεταπτώσεις που οφείλονται στην ταχύτητα με την οποία δουλεύει το μυαλό του και είναι γρηγορότερη από την ταχύτητα που ρέει το αίμα στις φλέβες του!!!!!