Private investigations...

And what have you got at the end of the day ?
What have you got to take away ?
A bottle of whisky and a new set of lies
Blinds on the window and a pain behind the eyes

Με αφορμή το post της Griz γράφω...

Δύσκολες μέρες κι ακόμα δυσκολότερες νύκτες...σκέψεις, ερωτηματικά, πάλι σκέψεις, διλήμματα, πάλι σκέψεις, απογοήτευση, πάλι σκέψεις ...κι άλλες κι άλλες σκέψεις..

Αλήθεια οι άντρες προβληματίζονται ποτέ? Η' πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια και πολλές γυναίκες για να προβληματιστούν για κάποια από αυτές? Εγώ πιστεύω ότι οι γυναίκες στο μυάλο τους τα κάνουν περίπλοκα τα πράγματα. Χάνονται μέσα σε ένα φαύλο κύκλο που νομίζουν ότι τους τον δημιούργησαν οι άντρες... αλλά μήπως στην πραγματικότητα τον δημιουργούμε μόνες μας? Γιατί πάντοτε υπάρχει η επιλογή να μην πολυσκοτίζεσαι αν δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Αλλά πάντα τρελαινόμαστε όταν δε χτυπάει στην ώρα του το τηλέφωνο, όταν είναι σαββατόβραδο κι είμαστε μόνες περιμένοντας πρόταση, όταν πιάσουμε ένα βλέμμα προς άλλη γυναίκα, ένα συνωμοτικό γελάκι με έναν καλό του φίλο... Κι έπειτα στη ζωή συμβαίνουν πολλά σημαντικά και σοβαρά πράγματα και τότε σκέφτεσαι με τι κάθομαι και στεναχωριέμαι? Μήπως χρειάζεται λίγος περισσότερος εγωισμός? Να προστατεύουμε τον εαυτό μας λίγο παραπάνω, να μην τον πιέζουμε με το παραμικρό? Γιατί και πάλι μετά από ώρες προβληματισμού, κακής διάθεσης και αναβολής υποχρεώσεων τι αποτέλεσμα επιτυγχάνεται? Τις περισσότερες φορές κανένα!

Είμαι σίγουρη πως για τους άντρες τα πράγματα είναι απλά, λιτά κι απέριττα και πάντα εμφανίζονται με μια καλή δικαιολογία που σε μας μπορεί να φαίνεται παράλογη αλλά μπορεί γι' αυτούς να είναι η κοσμοθεωρία τους.

Ναι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες...Και θέλουν προσπάθεια...Και από τις δύο πλευρές

We hurt each other..

Did i Ask too much?
more than a lot
You gave me nothing
now it’s all i got..
We’re one but we’re not the same
Well we hurt each other
then we do it again..

Θέλω να το φωνάξω. Έχετε νιώσει ποτέ έτσι? Είναι μία από αυτές τις νύχτες..
Γιατί να είναι έτσι? Δεν πρέπει να είναι όμορφες οι ανθρώπινες σχέσεις? ..

[Από το τραγούδι One των U2]

Shoot me !

Mμμμ.. βαριέμαι.

Τι να φταίει όταν το παθαίνεις αυτό?

Παρασκευή βραδάκι.
Βαριόμουν να διαβάσω, Και ας έπρεπε.
Βαριόμουν να βγω έξω. Και ας με έπρηζαν.
Βαριόμουν να κάνω κάτι παραγωγικό. Και ας ένιωθα χάλια που δεν έκανα τίποτα.

Άνοιξα το Internet από βαρεμάρα.

Δε βγήκα έξω και τελικά παίζει να κοιμηθώ πιο αργά από την ώρα που θα γυρνούσα αν έβγαινα. Αλλά μπα, τι λέω? Αφού θα έβγαινα αναγκαστικά μετά τη 1 το βράδυ [ή τα ξημερώματα αν προτιμάτε] καθότι η υπόλοιπη παρέα τότε βγαίνει. Μπορεί στο δεύτερο έτος να μη με ενοχλούσε τόσο. Γιατί είχα πολλά χρόνια μπροστά μου να διορθώσω τις βλακείες που έκανα τότε. Τώρα δεν έχω όμως.

Δεν είπα να μη βγω καθόλου. Αλλά όχι όποτε το κάνω αυτό να πρέπει να είναι μετά τη 1.30 ξημερώματα! Γιατί δε θέλουν να βγαίνουν νωρίτερα? 11.30 ίσως? Μεγάλωσα και τα βλέπω έτσι? Απλά δε μου είναι βολικό πλέον να σηκώνομαι την επόμενη μέρα μεσημέρι και μέχρι να φάω και να συνέλθω να έχει απογευματιάσει και να έχω χάσει πάνω απ΄τη μισή μέρα και μάλιστα το πρωινό που είναι και το πιο παραγωγικό. Ε, εντάξει μια φορά στο τόσο να βγούμε και πιο αργά. Αλλά όχι η κάθε έξοδός μας να είναι τόοοοσο αργά!

Άλλο αυτό. Και τι περιμένουν να κάνω μέχρι να βγω? Από τις 11 μέχρι τη 1 τι θα κάνω σπίτι για να μείνω ξύπνια? Άντε γεια! [αλλά τελικά συνήθως βγαίνω αφού κανείς δεν ακολουθεί νωρίτερα :/ ] Είπε κανείς ότι οι φοιτητές πρέπει να βγαίνουν μετά τις 2 επειδή δε δουλεύουν το πρωί και καλά? Ούτε εγώ ξυπνάω πρωί πρωί και ας μη βγω.. Προσπαθώ να καταλάβω. Άκρη δε βρίσκω.

Βαρεμάρα τρελή τις τελευταίες ώρες.
Βαριέμαι και να κοιμηθώ.
Βαριέμαι να μείνω ξύπνια.
Βαριέμαι να γράψω άλλο. Κλείνω.

Ενώ περιμένω να αρχίσει το μάθημα...

Προσπαθώντας να σκοτώσω ένα μικρό κενό στο πρόγραμμα των μαθημάτων στη σχολή σήμερα, ήρθα στο εργαστήριο υπολογιστών να γράψω τα τελευταία νέα μου...Την τελευταία εβδομάδα ασχολήθηκα εκτενώς με (άσκοπες?) διαιρέσεις πολυωνύμων πολλών μεταβλητών (!) εξαντλώντας πάλι την υπομονή μου. Επίσης η μαθηματική απροσεξία μου χτύπησε πάλι την πόρτα μιας και μετά από 2 σελίδες πράξεις κατάλαβα ότι σε ένα πολυώνυμο είχα ξεχάσει έναν όρο κι έτσι κατέληξα να στείλω απλά ένα απολογιτικό mail στον καθηγητή ο οποίος μου εξήγησε ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα υπολογιστικά λάθη! Τότε κι εγώ σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να γράφω απλά ότι θέλω αρκεί να φαίνεται σωστό κι όχι να κάθομαι να κάνω με ακρίβεια τις πράξεις. Δεν το έκανα τελικά ανάθεμα την αίσθηση εντιμότητας που έχω!!!

Μετά από ένα μήνα μου λύθηκε μια απορία που είχα πριν από ένα μήνα σε αυτό το post (ξέρω την είχατε κι εσείς!) σχετικά με το Φεστιβάλ Μυστηρίου που έγινε στη θεσσαλονίκη. Το περιοδικό Πολύτονον (επειδή ελάχιστοι θα το έχουν ακουστά είναι το περιοδικό της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών) μου έλυσε με ένα σχετικό άρθρο του οποίου απόσπασμα παραθέτω αυτήν την απορία... "Σκοπός του Φεστιβάλ ήταν η σύμπραξη φοιτητών διαφορετικών ειδικοτήτων που σπουδάζουν στα καλλιτεχνικά τμήματα των Πανεπιστημίων της πόλης και στόχος η δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών ώστε να μπορέσουν οι νέοι καλλιτέχνες να υλοποιήσουν τις ιδέες τους, επικοινωνόντας και αλληλεπιδρώντας με τις ιδέες άλλων...οι δράσεις που έλαβαν χώρα στο Φεστιβάλ είναι: εκθέσεις εικαστικών και φωτογραφίας, εγκαταστάσεις, performances, μουσικές παραστάσεις, συναυλίες και προβολές ταινιών μικρού μήκους". Καμία σχέση δηλαδή με αυτό που είχα στο μυαλό μου για το τι μπορεί να ήταν!!! Εγώ φανταζόμουν κάτι σχετικό με μαγεία, ματζούνια κλπ!

Διάβασα και Το σπίτι των πνευμάτων της Ιζαμπέλ Αλιέντε το οποίο είναι από τα πιο γνήσια μυθιστορήματα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Ήταν μια καθαρά γυναικεία γραφή που τρύπωνε στο μικρόκοσμο των γυναικών μιας οικογένειας διαδοχικά από γενιά σε γενιά. Άξιζει τον κόπο!

Δίαβασα και το Βιβλίο του Τσαγιού το οποίο όντως είναι ότι λέει ο τίτλος αλλά και κάτι παραπάνω. Δηλαδή σε βάζει στο πνεύμα της ιαπωνικής φιλοσοφίας μέσα από την τελετουργία του τσαγιού. Επίσης βλέπεις απόψεις των ανατολικών λαών για μας τους δυτικούς...Μικρό και όμορφο βιβλιαράκι!!!

ουπς!!! ώρα για μάθημα!!!

Μια απαραίτητη επεξήγηση...

Με αφορμή αυτό το post και το σχολιασμό του σκέφτηκα πάλι για την επικοινωνία πίσω από την οθόνη του υπολογιστή. Κι άλλες φορές στο παρελθόν νομίζω έχουν παρερμηνευθεί πράγματα που έχω γράψει είτε από msn, είτε πολύ παλιά στο irc, είτε σε ένα mail, είτε μέσω sms. Μπορεί να συνομιλείς με κάποιον κάνοντας και άλλες δουλειές ταυτόχρονα κι αυτός να νομίζει ότι κάτι σε έχει ενοχλήσει ή ότι κάτι σου συμβαίνει… Κι αυτό γιατί αυτή η επικοινωνία όσο προσωπική μπορεί να είναι άλλο και τόσο απρόσωπη είναι. Εγώ γράφω κάτι με μια διάθεση και ο αναγνώστης το διαβάζει με τη δική του διάθεση. Όσα σημεία στίξης και να χρησιμοποιήσω ποτέ δε μπορώ να μεταφέρω τον προφορικό λόγο στον editor. Επιπλέον δεν έχεις και το πλεονέκτημα της άμεσης επεξήγησης τυχόν αποριών κι έτσι αφήνεις τα γραπτά σου έρμαιο των διαθέσεων των εκάστοτε αναγνωστών. Αυτό είναι το ρίσκο που παίρνεις όταν αποφασίζεις να κοινοποιήσεις σκέψεις και απόψεις σου. Ότι δηλαδή μπορεί να παρερμηνευθούν κι έτσι να χρειάζεται να τρέχεις να περισώσεις πράγματα με comment στο comment και λοιπά. Το βέβαιο είναι ότι κανείς μας δε νομίζω ότι γράφει με επιθετική διάθεση, ούτε έχω διακρίνει επικριτικές στάσεις.

Τηλεφωνική συνομιλία ( και μετά ξύπνησα)

Τηλεφωνική συνομιλία:

- Έλα Griz , τι κάνεις ?
- Ααα, έλα Σταύρο μου , καλά εσύ?
- Καλά μωρέ , να , πήρα να σε ενημερώσω για αυτό το μάθημα επιλογής που έχουμε πάρει και είμαστε σχετικά λίγα άτομα και ακόμα λιγότερα εμείς που το παρακολουθούσαμε.. Να, πήγαμε με μερικά άλλα παιδιά στον καθηγητή με πρωτοβουλία μας για να του προτείνουμε να εξεταστούμε μια μέρα πριν την αρχή της εξεταστικής για να μας διευκολύνει ..
- Μα.. πώς θα μας διευκολύνει ? Αφού την επόμενη μέρα ακριβώς δίνουμε ένα δύσκολο μάθημα! Δε βόλευε να το πάμε ή μια εβδομάδα πριν αρχίσει η εξεταστική ή μερικές μέρες μετά το τέλος της εξεταστικής ώστε να βολευτούμε όλοι?
- ΑΑ…ναι χρωστάς αυτό το μάθημα εσύ.. εμείς δίνουμε μετά από 5 μέρες το πρώτο μάθημα οπότε είμαστε κυριλέ.. τι να κάνουμε , δε βρίσκαμε και άλλη ημερομηνία να κλείσουμε αίθουσα .. άσε!
- Mμμ.. μάλιστα.. Δεν πειράζει βρε, αφού με πήρες τηλέφωνο και με ενημέρωσες εγκαίρως [όπως όφειλες εφόσον κανονίσατε ημερομηνία εξέτασης εκτός των προβλεπόμενων ορίων της εξεταστικής και σε προσωπική συνεννόηση με τον καθηγητή, σε αντίθετη περίπτωση παίζει να ήσασταν και παράνομοι] και αφού δεν βρίσκατε άλλη ημερομηνία [ οι αίθουσες είναι άδειες όλη την προηγούμενη εβδομάδα άλλα μάλλον δε σας βόλεψε εσάς, καλά είναι στην παραλία που λιάζεστε ακόμα] θα δω τι θα κάνω.. ελπίζω να καταφέρω να τα δώσω και τα 2 . Ευχαριστώ και πάλι που τηλεφώνησες .
- Τίποτα, να σαι καλά . Λυπάμαι που δε σε βόλεψε . Άμα χρειαστείς κάτι πες μου .

ΧαχαχχαχααχΧΑΧΑχαχαχαΧΑ! Αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να είχε γίνει !

Αλλά στην περίπτωσή μου ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ. Γιατί απλούστατα δεν ενημερώθηκα για αυτές τις αλλαγές που έκαναν κάποιοι με πρωτοβουλία τους εφόσον αυτό-διορίστηκαν αντιπρόσωποί μας. Και καλά που πήγαν και κανόνισαν ότι τους βόλευε αντί να κανονίσουν κάτι για το γενικότερο καλό όλων μας. Ότι δεν ειδοποίησαν και τους υπόλοιπους… τι να πω ?! Άντε να πάρουν πτυχίο να σηκωθούν να φύγουν οι παρτάκηδες , δεν την παλεύω άλλο. Κανείς δεν σκέφτεται κανέναν! Ο καθένας τον εαυτό του και τέρμα. Ό,τι τον βολέψει.

[Όπως καταλάβατε ο παραπάνω διάλογος έγινε στα όνειρα μου .. lol :-P
Ο πραγματικός τρόπος που το έμαθα είναι :

-Έχεις διαβάσει για μεθαύριο?
-Παρα-μεθαύριο εννοείς? Το (τάδε) μάθημα?
- Όχι , το επιλογής λέω βρε. Το δίνουμε μεθαύριο το πρωί , συνεννοήθηκαν τα παιδιά. Δεν έχω διαβάσει τα τελευταία κεφάλαια, λες να βάλει από κει?
- Τιιιιιιιιιιιιιιι? Μεθαύριο ? #$^%$*%^(*&*(&)*)*)*&)_%$^@!#$%!@#^%$!!!! ]

Ελληνικά πανεπιστήμια :-)

Υ.Γ.: Μπορώ να καταγγείλω κανένα πουθενά άραγε? Στον Τριανταφυλλόπουλο? Κάπου !

Συννεφιές..!

Σήμερα χάλασε ο καιρός και βρέχει .. η φίλη μας η Ε.Μ.Υ. το είχε προβλέψει!

Πόσες φορές έχουμε καθίσει να χαζέψουμε τα σύννεφα και τα σχήματα που δημιουργούν θυμίζοντάς μας εικόνες και διάφορα πράγματα..

Τα σύννεφα λοιπόν χωρίζονται σε κατηγορίες και εκτός αυτού μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τον καιρό . Έχουν και δικά τους ονόματα!
Οι κατηγορίες στις οποίες χωρίζονται έχουν λατινικά ονόματα και υποδηλώνουν το ύψος στο οποίο δημιουργούνται και το σχήμα τους.

Το ύψος μπορεί να το καταλάβει κανείς από το πρόθεμα που έχουν μπροστά , για παράδειγμα το πρόθεμα «cirr-» , όπως cirrus χαρακτηρίζει τα σύννεφα που βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα ενώ το πρόθεμα «alto-» συναντάται στα μεσαίου ύψους σύννεφα, όπως altostratus

Τα υψηλού επιπέδου σύννεφα σχηματίζονται σε πάνω από 6000m ύψος , είναι λεπτά και άσπρα και τυπικά της κατηγορίας είναι: Cirrus, cirrostratus, cirocumulus.
Τα μεσαίου επιπέδου σύννεφα αντίστοιχα σχηματίζονται ανάμεσα σε 2000-6000m και ανήκουν σε αυτά τα altostratus kai altocumulus.
Τέλος τα χαμηλού επιπέδου σύννεφα που σχηματίζονται σε κάτω από 2000m περιλαμβάνουν τα : Stratus, stratocumulus, nimbostratus.

Ενδεικτικά…

Τα σύννεφα Stratus σχηματίζονται χαμηλά, κοντά στο έδαφος . Καλύπτουν ολόκληρο τον ουρανό και είναι υπεύθυνα για τον υγρό γκρίζο καιρό που φέρνει πολλές φορές βροχή :

Τα σύννεφα Cirrus σχηματίζονται υψηλότερα από όλα και μοιάζουν σαν μπούκλες από μαλλιά ! Έχουν χρόνο ζωής από 5 λεπτά μέχρι και μισή ώρα συνήθως και εμφανίζονται μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κάποιες φορές είναι προάγγελος κακού καιρού:

Τα σύννεφα Cumulus μοιάζουν σαν μπάλες από βαμβακερό μαλλί και γενικά σχηματίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας….

..Προσοχή! Όταν μεγαλώσουν πολύ τα Cumulus γίνονται σύννεφα Cumulonimbus που παρά την ομορφιά τους ευθύνονται για τις καταιγίδες και τις δυνατές βροχές! ιδού :

Καλύτερη είναι η Ε.Μ.Υ. νομίζετε?

Καταραμένη Τεχνολογία...! (οι αμήχανες στιγμές των κοριτσιών του blog συνεχίζονται...)

Το παρακάτω post γράφεται για να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί γιατί εγώ μπορεί τελικά να γλίτωσα αλλά….

Χθες αποφασίσαμε με το φίλο μου να μεταφέρουμε τις κασέτες της κάμερας από μια συναυλία μου στον υπολογιστή… Δεν το ανέλαβα εγώ προσωπικά (γιατί αν το είχα αναλάβει εγώ τα παρακάτω θα είχαν αποφευχθεί γιατί ως γνωστόν οι γυναίκες είναι πιο προσεκτικές και μεθοδικές) αλλά η διαδικασία του capturing ξεκίνησε και όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά. Το βλέπαμε και στην οθόνη, ήχο δεν ακούγαμε γιατί έπρεπε να ανοίξεις την κάμερα για να έχεις ήχο…τίποτα ασυνήθιστο . Τελείωσε η διαδικασία μετά από 2 ώρες, το γράψαμε και σε DVD σίγουροι για την καλή δουλειά που είχαμε κάνει και το δώσαμε την ίδια μέρα στο διοργανωτή της συναυλίας (φίλος μας και με μπόλικο χιούμορ ευτυχώς). Σήμερα λοιπόν μας πήρε γελώντας τηλέφωνο να μας πει ότι εικόνα έβλεπε αλλά αντί να ακούει τη Σεράχ και το Σαν παλιό παστουρμά (αστείο της ορχήστρας!) που παίζαμε, άκουγε τις δικές μας φωνές ενώ περνούσαμε στο pc την κασέτα!!!! Αυτός μάλιστα δεν το άκουσε όλο φοβούμενος ότι το πράγμα μπορεί να γινόταν πιο «ενδιαφέρον» (έτσι είπε τώρα ότι δεν το άκουσε αλλά...)! Το πρώτο που σκέφτηκα (αφού τρομοκρατήθηκα λίγο) ήταν ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου χαιρόμουν που δεν είχα κάνει sex εκείνη την ημέρα! Μετά προσπάθησα να θυμηθώ τι λέγαμε (γιατί αφού αποκλείσεις το σεξουαλικό το δεύτερο πιο ντροπιαστικό θα ήταν να λέγαμε κάτι γι’ αυτόν στον οποίο δώσαμε το DVD!!) Αφού τα σκέφτηκα όλα (αν και θυμάμαι να λέμε διάφορες βλακείες με την κάμερα κοντά μας) μίλησα και με το φίλο μας στο τηλέφωνο ο οποίος μου είπε: και εκεί που περίμενα να σε ακούσω να παίζεις κιθάρα είπα θα τραγουδήσει?! Πριν λίγο το έβαλα να το δω και ναι όντως ακουγόμαστε αν και σε μεγάλο βάθος!

Από δω και πέρα σίγουρα θα τα βάζω να παίζουν πριν αλλάξουν χέρια. Μη με δω και στο internet!Θα το κρατήσω το videaki για να γίνει το πάθημα μάθημα! Και μετά ένιωσε η Griz αμηχανία για το χαρτάκι του προφυλακτικού… :Ρ

Eurovision 2007 : πολιτικές προεκτάσεις

Με έκπληξη ακούσαμε την Τουρκία να δίνει το 12αρι της στην Αρμενία προχτές στον τελικό της Eurovision !Έτσι απλά διαγράφεται η ιστορία? Και σε μας έδωσαν κάποιους λίγους βαθμούς (4 νομίζω). Εμείς δεν δώσαμε τίποτα. Εξωτερική πολιτική κάνει η Τουρκία? Πλέον οι διπλωματικές σχέσεις παίζονται στη Eurovision και οι προθέσεις των λαών φανερώνονται εκεί .. ίσως είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός μουσικός διαγωνισμός τελικά.. Σκακιέρα διπλωματικών σχέσεων.

Φυσικά δεν πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι η Ρωσία βρέθηκε στην πεντάδα. Ένα σωρό χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ την ψήφισαν. Και δεν είναι μόνο αυτή. Η πεντάδα αποτελείται ολόκληρη από ανατολικές χώρες. Για να μην πω ολόκληρη η δεκάδα. Και για να μη συνεχίσω και πω σχεδόν όλη η δεκαεξάδα! Συμπεριλαμβανομένων των σλαβικών χωρών φυσικά. Ρίξτε μια ματιά στο χάρτη ενδεικτικά . Όσο πιο ανοιχτό κόκκινο είναι τόσο υψηλότερα κατατάχτηκε η χώρα. Μετά πάει το μοβ και μπλε οι τελευταίες χώρες [που δεν πέρασαν από τον ημιτελικό]

Και τώρα η απορία: πού είναι οι δυτικές χώρες? Και κυρίως οι μεγάλες και διοργανώτριες χώρες? Σκανδιναβικές χώρες επιτέλους έπεσαν στην 17^η και 18^η θέση. Η Γερμανία 19^η . η Ισπανία 20^η . Γαλλία 22^η και Αγγλία 23^η . Προτελευταίο το Ηνωμένο Βασίλειο! Εντάξει, ξέρουμε ότι δεν παίρνουν τόσο σοβαρά τη Eurovision όσο εμείς τελευταία και όσο οι ανατολικές χώρες που συμμετείχαν φέτος πρώτη φορά στο διαγωνισμό και όσο να ναι έναν ενθουσιασμό παραπάνω τον έχουν . Και επίσης δε στέλνουν και κάποιο τραγούδι της προκοπής .. το σκηνικό με τα αεροπλάνα του Ηνωμένου Βασιλείου θύμιζε τη μόδα στις αρχές των 90’s. Δεν πρόσεξα μήπως φορούσαν και βάτες. Έλεος, μπήκα σε χρονομηχανή και γύρισε ο χρόνος πίσω?

Κάθε χρόνο παίρνουν αυτές οι χώρες τις τελευταίες θέσεις.

Οι 4 αυτές χώρες που δίνουν και τα πιο πολλά λεφτά για το διαγωνισμό, δε θα αντιδράσουν κάποια στιγμή, όσο χαλαρά και αν το βλέπουν?

Όσον αφορά το θέμα της ΠΓΔΜ , αναφέρθηκα στο προηγούμενο Post μου σ’αυτό . Όπως πάει και εμείς σε λίγο macedonia θα τη λέμε τη χώρα γιατί άμα το βλέπεις παντού γραμμένο έτσι, θα το καταγράψει έτσι και ο εγκέφαλός σου και θα σου ξεφύγει το όνομα .. πολλοί από το φιλικό μου περιβάλλον έχουν ήδη μπερδευτεί και την έχουν πει «μακεδονία» . Άλλο ένα πολιτικό πρόβλημα που ήρθε στην επιφάνεια μετά το διαγωνισμό. Δυστυχώς οι Ευρωπαίοι φίλοι μας ήδη την αποκαλούν “macedonia” και δε θυμούνται καν να προσθέσουν στην αρχή έστω το «FYR». Για ούτε λόγος..

Από την άλλη η Κύπρος τα τελευταία χρόνια , φαντάζομαι θα έχετε παρατηρήσει, δεν πάει καλά καθώς κολλάει στους ημιτελικούς. Δεν ξέρω επίσης πόσοι θυμάστε , αλλά πριν το 2004 η Κύπρος γενικά έπαιρνε καλές θέσεις. Καλύτερες από την Ελλάδα σίγουρα αλλά και κατά γενική ομολογία καλές. Μετά το 2004 που έγινε και το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν [που καταψηφίστηκε φυσικά] ξαφνικά η Κύπρος χάνεται από τη Eurovision. Δεν την ψηφίζει κανείς? Δεν καταφέρνει να περάσει καν στον τελικό! Αποτελεί πρόβλημα για την Ευρώπη πλέον? Είναι τυχαίο το γεγονός?! .. Συμπτώσεις.. Απλά αναρωτιέμαι τι τραγούδι πρέπει να στείλει πια η Κύπρος για να περάσει στον τελικό. «Why do the angels cry» , με την εκπληκτική φωνή της anette artani και φέτος το «comme ci comme ca», επίσης ωραίο κομμάτι.

Ενδεικτικά, το 2004 είχε καταλάβει την 5^η θέση με το “stronger every minute” της Lisa Andreas και το 2002 την 6^η θέση με το “gimme” από One.

Φτάνοντας στη νικήτρια χώρα: Η Σερβία χρειαζόταν τη νίκη καθώς μετά το «διαζύγιό» της με το Μαυροβούνιο χρειαζόταν κάτι για να την ενώσει.. να νιώσουν αυτόνομοι. Χρειαζόταν να ξεχωρίσει κάπου. Τι κι αν αυτό είναι η Eurovision? Μία νίκη οπουδήποτε ενώνει μία χώρα.. το έχουμε διαπιστώσει με τις νίκες της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια που μας έβγαλαν στους δρόμους να πανηγυρίσουμε και να νιώσουμε «Έλληνες» και περήφανοι.

Δυστυχώς η Ουκρανία δεν κατάφερε να κερδίσει για άλλη μια φορά (θυμάστε τη ruslana με τους άγριους χορούς της που έφερε τη νίκη στην πατρίδα της το 2005). Αυτό το τραγούδι έπρεπε να κερδίσει . Γιατί μπορεί να ξεπήδησαν και αυτοί από την ίδια χρονομηχανή που λέγαμε πριν με τους Άγγλους (αποθέωση του kitsch όμως οι Ουκρανοί) αλλά το τραγουδάκι ρυθμικό ήταν, χαβαλέ είχε και επιτέλους ίσως προβλημάτιζε τον κόσμο αν έβγαιναν νικητές μετά τους Lordi.. κάτι δε θα πήγαινε καλά στο διαγωνισμό . Του χρόνου θα έστελναν όλες οι χώρες καρναβάλια. Δυστυχώς κάναμε στροφή στην ποιότητα με ένα τραγούδι που από τις πολλές φορές που το άκουσα άρχισα να το βρίσκω συμπαθητικό έως συγκινητικό.. αλλά τελοσπάντων ποιος θα μου εξηγήσει τι λένε οι στίχοι περίπου? …Εκτός από τον τίτλο που σημαίνει προσευχή?

Προς το παρόν ας προσευχηθούμε..:

...Να βγει νικητής το πιο Kitsch κομμάτι του χρόνου :-P

[μπορείτε να δείτε πώς ψήφισαν οι χώρες ή και γενικότερα άλλες πληροφορίες. Επίσης την τελική κατάταξη]

And so it is...

Κράτα με λίγο ακόμα ήθελε να πει. Δεν το είπε ποτέ. Ποτέ δεν το ‘λέγε. Φοβόταν. Μην της την πάρει τη χαρά πάλι πίσω.

Η συνήθεια του. Η δειλία της .

Κοίταζε το αιωρούμενο χέρι … Μια ανάσα από τα μαλλιά του. Της άρεσε να χαϊδεύει τα μαλλιά του… Ο σκοτωμένος της ρομαντισμός ξυπνούσε κοντά του. Ίσως γιατί αυτός της τον είχε πυροβολήσει πριν καιρό και τώρα τον κρατούσε αιχμάλωτο και της τον έδινε μόνο όταν επέστρεφε κοντά του.

Η τιμωρία της. Το παιχνίδι του.

Κι ύστερα τα χείλη του κοντά της, πάνω της. Τα ξεχασμένα συναισθήματα που κατάρα τους να αρχίζουν κάθε φορά από την αρχή… το χέρι της πλεγμένο με το δικό του. Δύο όμοια χέρια να μαρτυρούν την κοινή ρίζα τους.Την κοινή πορεία τους. Τα μονοπάτια τους που συναντήθηκαν.

Το πάθος του. Η αγάπη της.

Του ‘χε ζητήσει να την ελευθερώσει και δεν το ‘κανε. Πάει καιρός από τότε. Δέσμιος ο ένας του άλλου συνέχιζαν. Ζούσαν τις στιγμές τους. Λίγες αλλά ουσιαστικές. Χωρίς να σκέφτονται το μέλλον. Σα να μην τους άνηκε. Να το καθόριζαν άλλοι. Κι αυτοί θεατές να αναπολούν τα περασμένα. Καμιά φορά σκέφτονταν γιατί…

Ο εγωισμός του. Η αδυναμία της.

Της έδωσε ένα φιλί στο τέλος. Της έριξε μια τελευταία ματιά και χαμογέλασε με το πιο ερωτικό του χαμόγελο. Αυτό που χρησιμοποιεί για να ρίξει τις γυναίκες στην αγκαλιά του. Τις άλλες γυναίκες. Μ’ αυτή δε χρειαζόταν. Στην αγκαλιά του ήταν από καιρό. Αλλά ο ίδιος δεν το ήξερε.

Το μυστικό της. Η ανασφάλεια του.

Eurovision 2007 : semi finals

Φωτιές άναψε το πρώην ανατολικό μπλοκ! Σε αυτό ανήκαν οι 6 από τις 10 χώρες που πέρασαν στους τελικούς της Eurovision . Πάλι σε πολιτική υπόθεση μετατρέπεται μία «πολιτιστική» εκδήλωση.. Βέβαια και εμείς άμα είχαμε 6 χώρες σαν την Κύπρο τριγύρω θα ψηφιζόμασταν μεταξύ μας υποθέτω οπότε πώς να τους κατηγορήσεις? Ή να τους στείλεις το Μεταξόπουλο να χαρακτηρίσει το κοινό «κενό» για άλλη μια φορά με τις επιλογές του?? :-P

Οι χώρες που τελικά πέρασαν και θα διαγωνιστούν στο σημερινό τελικό : Λευκορωσία , FYROM, Σλοβενία, Ουγγαρία , Λετονία, Σερβία, Βουλγαρία , Τουρκία, Μολδαβία, Γεωργία . Η Κύπρος μας δεν τα κατάφερε.. αδικία? Το μακιγιάζ της Ευριδίκης, τα γουρλωμένα μάτια , οι περίεργες κινήσεις της δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν ενώ η φωνή της ακουγόταν διαφορετική από ότι στην ηχογραφημένη έκδοση σε βαθμό να με ενοχλεί λίγο.. ο Κοργιαλάς άψογος πάντως! Παρόλαυτά δε μπορώ να πω ότι οι χώρες που πέρασαν ήταν καλύτερες από την Κύπρο.. βέβαια περί ορέξεως..

Εμένα πάντως μου άρεσε η Ανδόρα με το punk κομματάκι, η φωνάρα της κοπελιάς από την Ελβετία με τα vampires και ελάχιστα ακόμα που δεν τα θυμάμαι κιόλας.. είχα σκυλοβαρεθεί στο 6^ο τραγούδι ήδη.

Τα περισσότερα τραγούδια γενικά εμένα μου θύμιζαν κάτι άλλο.. κάποια αγόρια κλασική boy band, η Ανδόρα με το τραγουδάκι τύπου Blink [το λάτρεψα],κ.ο.κ. Και σύμφωνα με τα τηλεοπτικά μας κανάλια η Μολδαβία πέρασε λόγω του προκλητικού ντυσίματος, η Τουρκία γιατί αντέγραψε το Σάκη Ρουβά, η Λευκορωσία γιατί είχε έλληνες στην αποστολή της και το σκηνικό ήταν κλεμμένο από την παράσταση του Παπαϊωάννου κ.ο.κ. πάλι! ..

Κλασικά..
Επειδή κάποιος έπρεπε να τα ακούσει για τη Eurovision και η Ευριδίκη με τον Κοργιαλά είναι συμπαθέστατα πλάσματα για να τους βρουν οι «κακοί» δημοσιογράφοι κάτι μεμπτό, έπεσε η οργή τους στη Μαρία Μπακοδήμου..

.. η οποία είχε μια άτυχη στιγμή και έπεσαν να τη φάνε! Εντάξει είπε τα Σκόπια “Μακεδονία”. Προφανώς η γυναίκα δε σκεφτόταν καν τι έλεγε απλά διάβαζε ό,τι έβλεπε στη οθόνη της. Μάλλον. Ζήτησε συγγνώμη, το παράκανε λίγο με την πλάκα μετά αλλά δε χρειάζονταν και τόσες ώρες αναλύσεων και κραξίματος την επόμενη μέρα στα ελληνικά κανάλια. Και μάλιστα σε αυτά που δεν κατάφεραν να της πάρουν μία δήλωση [βλέπε Star που είχανε λυσσάξει] . Πώς να βγάλουν μια ολόκληρη εκπομπή όμως? Από την άλλη πλευρά το κανάλι της Μαρίας Μπακοδήμου [Alpha] δε σχολίασε καθόλου το γεγονός, σα να μη συνέβη απολύτως τίποτα! Το άλλο άκρο . Μόνο ακραίες συνθήκες στην ελληνική τηλεόραση!

Σήμερα είναι ο τελικός, καλή επιτυχία στην Ελλάδα.. και ας μην εκπλαγούμε αν βγουν στην πεντάδα οι μισές χώρες από αυτές τις 10 που πέρασαν από τον ημιτελικό.. !

Αστυνομία μόδας (μέρος 1ο)

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω περιστατικό που μου συνέβη σήμερα το πρωί στη σχολή...Υπάρχει ένα μάθημα που από έκτο εξάμηνο το κατέβασαν στο δεύτερο. Εγώ ούτε έκτο, ούτε δεύτερο είμαι βέβαια αλλά χαχαχαχα 10ο (εν τω μεταξύ έτσι φαίνεται σαν εκατοστό)!!! Κι έτσι στο μάθημα που παρακολουθώ συμβαίνει κάτι καλό κάθε φορά. Πρώτα είχαμε να σηκώνονται χέρια να κάνουν παρατηρήσεις του στυλ: ξεχάσατε τον τόνο στο πρώτος αριθμός, ίσα για να φανούν στο μάθημα, ότι ενδιαφέρονται?ότι προσέχουν? δεν ξέρω!!! Μετά άρχισαν οι απορίες αλλά αυτό δεν το κρίνω γιατί το μάθημα είναι πιο προχωρημένο κι έτσι δημιουργούνται συγχήσεις! Όταν έιπε μάλιστα τι θα διδάξει στη συνέχεια ήμουν σίγουρη ότι τη δεύτερη ώρα θα άρχιζαν οι αποχωρήσεις κάτι που τελικά έγινε...Αλλά δεν ήταν αυτό που με ξένισε σήμερα...

Δίπλα μου ακριβώς καθόντουσαν δυο κοπελιές. Πρώτο έτος. Super duper trendy! Με τα ρουχαλάκια τους τα επώνυμα, με τις ασορτί τσαντούλες-γυαλιά ηλίου, με το μακιγιάζ πίστας κ.λπ. σχηματίστηκε πιστεύω η εικόνα που ήθελα να σας μεταδώσω... Η πλάκα ήταν πως η μια προσπαθούσε να επιβληθεί στην άλλη με διάφορους τρόπους. Φώναζε λίγο πιο δυνατά, τις επιδείκνυε λάθη που έκανε καθώς έγραφε από τον πίνακα, γελούσε δυνατά εις βάρος της "φίλης" της...Αλλά μετά....μετά τις έπιασα να σχολιάζουν εμένα...!!!!! Το έχετε πάθει έτσι απροκάλυπτα αυτό? Με δείχνανε κίολας με τα δακτυλάκια με τα κόκκινα νυχάκια τους κάτω από το θρανίο...για να βεβαιωθούν ότι τις βλέπω άραγε? Εγώ κοιτάχτηκα να δω αν έχω τίποτα περίεργο πάνω μου...αν έχω λερωθεί, αν φοράω ανάποδα τη μπλούζα, αν έπεσε πάλι πάνω μου το μελάνι της πένας μου...τέτοια πράγματα! Αλλά τελικά νομίζω σχολίαζαν το πως ήμουν ντυμένη!!!! Δηλαδή με τζιν παντελόνι κ Τ-shirt! Γιατί αυτές ήταν ντυμένες υπερπαραγωγή κι εγώ ανεξάρτητη ταινία!Τι αφύσικο για 9 το πρωί ε? Εγώ στη σχολή πάω ντυμένη άνετα. Άσε που πια πάω απλά στην παράδοση και φεύγω. ούτε καφέδες ούτε τίποτα. Ο καλός φίλος Petros με αποκάλεσε μια μέρα αστυνομία μόδας. Επειδή δε μπορώ να καταλάβω κάποιες μόδες, ούτε και να τις ενστερνιστώ (βέβαια αυτό είναι ΠΟΛΥ μεγάλο κεφάλαιο και θα το θίξω κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον). Να που τελικά αστυνόμοι αυτού του σώματος υπάρχουν παντού και περιμένουν στη γωνία εσένα τον ανυποψίαστο που ντύθηκες το πρωί με τα μάτια μισόκλειστα!

Αυτά παθαίνει όταν κανείς αποφασίσει να μάθει θεωρία αριθμών στα φοιτητικά του γεράματα!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΛΗΓΜΕΝΑ!!

To παραπάνω μήνυμα δεν είναι μεταφορικό αλλά κυριολεκτικό και αποτελεί μία κοινωνική προσφορά του blog μας :-P

Nα προσέχετε πάντα τις ημερομηνίες λήξεως που αναγράφονται πάνω σε όοοολα τα προϊόντα . Όχι μόνο στα γάλατα, γιαούρτια και προϊόντα ψυγείου γενικότερα. Μπορεί να την πατήσεις από παντού.. όπως εγώ με το ληγμένο κρουασάν !

Είχε περάσει ένα εξάμηνο από την ημερομηνία λήξης που αναγραφόταν επάνω στη συσκευασία και εγώ με τη λαιμαργία μου και την απίστευτη πείνα μου εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τίποτα! Λες και ποιος τα προσέχει αυτά σε τέτοια προϊόντα! Ένα άλλο παιδί που δεν πεινούσε τόσο, είχε τα μάτια του τόσο ανοιχτά όσο χρειαζόταν για να καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το δικό του κρουασάν .. [τα δικά μου ήταν θολωμένα επειδή βρήκα ανέλπιστα φαΐ μπροστά μου ! :P ] Αυτός ανακάλυψε λοιπόν ότι είχε λήξει προ πολλού το κρουασάν ..

Δυο μέρες μετά και δεν έχω συνέλθει ακόμα.. σε αυτό φταίει και το γεγονός ότι είμαι τόσο τυχερή που ταυτόχρονα είχα περίοδο και ένα γερό κρύωμα που με έχει αφήσει με φωνή νταλικιέρη [όταν βγαίνει ήχος δηλαδή , γιατί συνήθως κάτι ψιθύρους βγάζω] και με ένα βήχα που δε σταματάει με κανένα τρόπο! Ανέφερα ότι είχα και λίγο πυρετό και συνάχι? Πανέμορφα !

Εκτός από τα ληγμένα να προσέχετε και τον καιρό γιατί εδώ που είμαι τουλάχιστον έχει πολλά σκαμπανεβάσματα.. να σκας με κοντομάνικο το μεσημέρι , και απότομα να αλλάζει ο καιρός , να το γυρνάει σε βροχή και να εμφανίζονται άνεμοι από το πουθενά !

Προσοχή..!

Σ'έχω κάνει θεό...opera version...???

Παραθέτω το παρακάτω video προς απόλαυση...μιλούσα χθες με ένα μουσικό που έπαιξε στο παρακάτω video και μου είπε πως ήταν από τις πιο διασκεδαστικές του δουλειές...

Θέλω να πάω στην παραλία!!!!

Να χαμογελάσω μόλις αντικρύσω τη θάλασσα…Να θυμώσω με το αεράκι που θα μου φέρνει την άμμο πάνω μου..Να κολλήσω με τα αντηλιακά… Να βάλω τα ποδαράκια μου στην αμμουδιά να τα χαϊδεύει το κύμα…Να «δοκιμάσω» το νερό και να γκρινιάξω ότι είναι κρύο…Να παίξω ρακέτες για να ζεσταθώ και να αναζητήσω το νερό, να με λυτρώσει από τον ήλιο…Να νιώσω τα ανατριχιαστικά κρύα ρεύματα όταν η στάθμη θα έχει φτάσει λίγο πάνω από τα γόνατά μου…Να τρεμουλιάσω λίγο όταν κάποιος μου πετάξει έστω και λίγες σταγόνες νερού…Να πάρω τη γενναία απόφαση να βουτήξω…Κι έπειτα…κι έπειτα αυτή η ευχάριστη και αναζωογονητική αίσθηση του νερού να σε περιτριγυρίζει… Να κοιτάω την άμμο κάτω στο βυθό… Να κολυμπάω γρήγορα κάθε φορά που βλέπω μαύρα φύκια από κάτω μου…Να κουραστώ επειδή θα χαίρομαι μόνη μου…Να βγω πάλι στην αμμουδιά και να κάτσω λίγο να με σκεπάζει το κύμα…Να τυλιχτώ στην πετσέτα…Να ξαναπαίξω ρακέτες για να ξαναζεσταθώ και να συνεχίσω αυτή τη διαδικασία ως ότου δε θα μπορώ να περπατήσω από την κούραση…

Αλλά δε θα τα κάνω όλα αυτά σήμερα!

Υ.Γ. Και μια μέρα μετά από αυτό το post ο καλός μας φίλος Nikolas μας έστειλε αυτή τη φωτογραφία...έτσι για να μας βοηθήσει που διαβάζουμε...προσέξτε την ημερομηνία...

Προεκλογικό πανηγύρι..! "ναι, θα σε ψηφίσω!"

Σήμερα το βράδυ, παραμονές φοιτητικών εκλογών είχε πάρτυ η σχολή. Όπως και χτες το βράδυ. Τζάμπα ποτά , μουσική στη διαπασών , ο κόσμος μαζεύτηκε μετά τις 12 φυσικά , κοινωνικές συναναστροφές και τα συναφή. Πάλι πάνω κάτω πήγαινα να χαιρετήσω όλο τον κόσμο. Και δεν ήμουν και υποψήφια! Γιατί βαριέσαι να κάθεσαι και σε ένα σημείο . Και γιατί είχε κρύο!

Και όλοι σε ρωτάνε αν θα τους ψηφίσεις. Μα δε μπορείς να λες «ναι» σε όλους! Απορώ πώς το κάνουν κάποιοι. Για να μην κακοκαρδίσουν τον άλλο και καλά. Για να πιστεύει ο άλλος ότι θα τον ψηφίσουν. Νιώθω και βλάκας δηλαδή να εξηγήσω στον άλλο ότι ή δε με ενδιαφέρει όλη αυτή η ιστορία και δε θέλω να ψηφίσω κανένα ή ότι έχει προλάβει άλλος να μου πει να τον ψηφίσω εδώ και δύο εβδομάδες! Την επόμενη φορά θα αρκεστώ μου φαίνεται σε ένα «ναι , ναι θα σε ψηφίσω..!», όπως κάνουν όλοι..

Αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς έχουν όραμα . Να αλλάξουν την κοινωνία προς το καλύτερο. Αρχίζοντας από εκεί που μπορούν. Από την παιδεία και τα πανεπιστήμια. Και πώς το καταφέρνουν αυτό με το να κράζονται μεταξύ τους οι παρατάξεις και όχι να αποφασίσουν από κοινού σε θέματα που αφορούν το γενικότερο καλό της σχολής όπως την αλλαγή του προγράμματος σπουδών , την έκδοση νέων συγγραμμάτων [πολλά χρονολογούνται από τη δεκαετία του 70 νομίζω,, ναι είχανε βιβλία τότε μάλλον! ] και πολλά άλλα. Βρε παιδιά κοιτάξτε πώς θα κάνουμε καλύτερο το μέλλον μας και όχι ποιος θα βγάλει το καλύτερο σύνθημα ..

Ο κήπος με τα μανταλάκια...

Με αφορμή το editorial στη LIFO πριν μερικές εβδομάδες, θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα κάνει πριν 1-2 χρόνια κοιτάζοντας τον ακάλυπτο κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας μου από το μπαλκόνι. Το άρθρο έγραφε για το σύστημα των city allotments που εφαρμόζεται στο Λονδίνο, σύμφωνα με το οποίο το δημόσιο νοικιάζει χωράφια σε ιδιώτες προκειμένου να φτιάξουν λαχανόκηπους!

Η δική μου σκέψη ήταν μάλλον πιο απλοϊκή και ουτοπική. Δηλαδή εγώ υποστήριξα πως αυτός ο ανεκμετάλλευτος συνήθως χώρος, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως εξής: φυτεύοντας οπωροκηπευτικά σύμφωνα με τις ανάγκες και τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων της πολυκατοικίας (αν κάποιος θέλει π.χ. μπρόκολο να μην του το στερήσουμε κι ας μην το τρώνε οι υπόλοιποι! Κάποια στιγμή βέβαια παραφέρθηκα (μάλλον στα πλαίσια παιδικού ενθουσιασμού), υποστηρίζοντας πως θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμη και μια αγελάδα και να την αρμέγουμε μόνοι μας…! Αν εξαιρέσουμε μερικές τέτοιες υπερβολές, η σκέψη μου φάνηκε καλή. Ο χώρος αυτός στη δική μου πολυκατοικία έχει κάποια φυτά (τα περισσότερα μαραμένα) αλλά το χαρακτηριστικό του είναι πως φιλοξενεί ΠΟΛΛΑ μανταλάκια! Μανταλάκια όλων των ειδών και χρωμάτων που πέφτουν μετά από απεγνωσμένες προσπάθειες των νοικοκυρών να απλώσουν σεντόνια, πετσέτες, στριγκάκια… Οι γύρω χώροι των άλλων πολυκατοικιών μεταξύ άλλων φιλοξενούν: παλιές οικιακές συσκευές (χαλασμένες κουζίνες, πλυντήρια κ.λ.π.), απλώστρες, εργαλεία, σιδηρικά, ξυλεία, παλιά κρεβάτια (ναι όπως ακριβώς φαντάζεστε είμαι στο μπαλκόνι και παρατηρώ), ποδήλατα και ωπ! ένα ποδήλατο γυμναστικής! Δεν θα ήταν όμορφο, υγιεινό και οικολογικό να είχαμε αντί αυτών, ωραίες πρασινάδες και γιατί όχι τα μαρουλάκια μας, τα λαχανάκια μας, τα κρεμμυδάκια μας, τα μυρωδικά μας κ.ο.κ.?

Βέβαια ένα μεγάλο ερώτημα, που εγώ δε μπορώ να απαντήσω λόγω έλλειψης επιστημονικής κατάρτισης επί του θέματος, είναι πως θα κατάφερναν τα λαχανικά να επιβιώσουν στην μολυσμένη Αθήνα. Και όχι μόνο από τη μολυσμένη ατμόσφαιρα αλλά και από τους μολυσμένους με κακία ανθρώπους! Κακία για το συνάνθρωπο και για το περιβάλλον! Εγώ πάντως ζηλεύω τα σπίτια στην επαρχία με ένα μικρό κηπάκο στην αυλή, ίσα για να καλύπτει τις ανάγκες. Ομορφαίνει τη ζωή!

Καταραμένα χαρτάκια..!

Καταραμένα είναι ναι.. πώς καταφέρνουν και χώνονται παντού μέσα στο σπίτι δεν καταλαβαίνω! Και εμφανίζονται πάντα την πιο ακατάλληλη στιγμή!! Μα πάντα όμως?! Κάτω από ένα ρούχο , στον καναπέ, κάτω από το μαξιλάρι ..

Φυσικά μιλάω για τα χαρτάκια από τα προφυλακτικά. Αυτά και τα κομφετί μπορεί να τα βρίσκεις για πολύ καιρό μετά από τη χρήση τους στο σπίτι ..οπουδήποτε!

Τελευταίο κρούσμα το χτεσινό.. Φιλοξενούσα το θείο μου ωραία και καλά στο φοιτητικό σπιτάκι μου που μένω μόνη μου .. Όλα κυλούσαν όμορφα και ήρεμα μέχρι το βράδυ όπου είχα τη φαεινή ιδέα να ανοίξω τον καναπέ που γίνεται κρεβάτι για να είναι πιο άνετα ο θείος και να βολευτεί μια χαρά…! Σπρώχνω το τραπεζάκι που έχω εκεί για να κάνει χώρο και να ανοίξει ο καναπές, ο θείος βέβαια δίπλα μου για να με βοηθήσει [δε μπορώ να πω gentleman ο θείος] και πάνω στο ανοιχτόχρωμο χαλί ξεπροβάλλει ένα χαρτάκι μισάνοιχτο και με τη μάρκα γραμμένη παντού πάνω του.. μην κάνω και διαφήμιση :P Δηλαδή έλεος! Ούτε καν σε γωνία, εκεί, στη μέση του χαλιού , μη τυχόν και δεν το δει !!!

Ο θείος γέλασε λίγο [αμήχανα υποθέτω] , εγώ άμα άνοιγε η γη ευχαρίστως θα βουτούσα να με καταπιεί, το πήρα στο χέρι μου [και καλά σκουπίδι] και άνοιξα τον καναπέ σα να μη συμβαίνει τίποτα λέγοντας κάτι ασυναρτησίες για το πώς ανοίγει ..!!

Το πόσο γρήγορα χώθηκα στο μπάνιο μετά από αυτό για να συνειδητοποιήσω τι έγινε δε λέγεται! Τουλάχιστον ήμουν ψύχραιμη και φέρθηκα normal...!

Τελικά προτιμώ να βρίσκω κομφετί για πολλά χρόνια μετά από τη χρήση τους [κάποιες απόκριες] …

Καταραμένα χαρτάκια!

Τι είδα, τι άκουσα, τι μύρισα, τι γεύθηκα …

Τελικά το ταξιδάκι αστραπή στη Βόρεια Ελλάδα άξιζε τον κόπο και με το παραπάνω μάλιστα… Μπορεί να ήταν πολύ κουραστικό μιας και συνέπεσε και με τη μαζική έξοδο προς όλες τις κατευθύνσεις για να «πιάσουμε το Μάη», αλλά δεν το μετανιώνω…

Οι εντυπώσεις μου από τη Θεσσαλονίκη… Θέλω να τα πω και σε σας για να διαπιστώσω αν είναι αλήθεια ή είναι τυχαίες και συμπτωματικές παρατηρήσεις… Πρώτη και πολύ βασική παρατήρηση: Τι είδους οδική συμπεριφορά είναι αυτή? Κάτι δεν πήγαινε καλά σε αυτόν τον τομέα…οι οδηγοί, οι πεζοί (αφηρημένοι τελείως!). κάτι διασταυρώσεις άκυρες, διπλοπαρκαρισμένοι παντού όμως! Σα να μη χωράνε τα αυτοκίνητα στην πόλη…Άσε δε την πρωτομαγιά που ξεκίνησαν όλοι ταυτόχρονα για Χαλκιδική και μπλόκαρε και ο περιφερειακός… Θα μου πείτε τώρα μιλάς εσύ που μένεις στην Αθήνα…Δε θα διαφωνήσω αλλά πραγματικά κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον τομέα. Χμμμ…Άλλο…Street art σε όλες τις μορφές… Από κοπελίτσα που έπαιζε με κάτι σκοινιά με παπαγαλάκια, διάφορους τύπους με χαρτιά κλπ (τυχαία έπεσα πάνω τους? Μην μου πείτε ναι θα απογοητευθώ) Επίσης το πανό στην Καμάρα που έλεγε Φεστιβάλ Μυστηρίου. Η μια εκδήλωση ήταν προβολή μυστήριας ταινίας. Είμαι πραγματικά πολύ περίεργη περί τίνος πρόκειται. Αν κανένας ξέρει ας με ενημερώσει. Διάφορα δρώμενα κυλούσαν στην πόλη όπως Φεστιβάλ Ομοφυλοφιλικών ταινιών, εκθέσεις φωτογραφίας κ.α. Πολύ θα ήθελα να πάω στο μουσείο τεχνολογίας και διάσωσης επιστημών Noesis λίγο έξω από την πόλη αλλά δεν πρόλαβα…

Τι έκανα…Πήγα βόλτα στην παραλία, στην Άνω πόλη, στη Θέρμη (όπου και έμενα), στο Πανόραμα (για τρίγωνα…μιαμμμμμ) και σε ένα άλλο μέρος κοντά στο αεροδρόμιο που δε θυμάμαι όνομα… έφαγα μπουγάτσα, τρίγωνα, τσουρέκι γεμιστό και σε ένα σημείο στην πλατεία Αριστοτέλους μέσα που είναι όλο ταβέρνες και βαβούρα…

Ήταν πολύ ωραία και η μαγεία ίδια όπως τη θυμόμουν… Αν εξαιρέσεις το μικρό κυκλοφοριακό χάος (συμβάλλουν και τα έργα για το μετρό…για θυμηθείτε πως ήταν κι εδώ όταν έσκαβαν τα πάντα…το περίπτερο στην Πανεπιστημίου …. Lol) που δυσκολεύει την καθημερινότητα και τους επισκέπτες, κατά τα άλλα είναι μια πόλη με ιδιαίτερη αύρα…ερωτική…ελπίζω να μην κάνω πάλι μια 6ετία να πάω…