Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008



...στέκεσαι δέκα βήματα (ο αριθμός δεν έχει σημασία, γιατί μπορεί να είσαι πολύ κοντά ή πολύ μακρυά) πριν το άνοιγμα και πάντα υπάρχει το ίδιο ερώτημα:


θα τη σπρώξεις και θα κλείσει για πάντα χωρίς να μάθεις ποτέ τι υπήρχε πίσω της
ή θα διασχίσεις δειλά - δειλά το κατώφλι της και ό,τι ήθελε προκύψει ?

11 σχόλια:

Griz είπε...

Εξαρτάται από τις χειρότερες δυνατές συνέπειες που μπορεί να έχει να ανοίξεις την πόρτα και εξαρτάται και από την περιέργεια που έχεις να δεις τι έχει από πίσω :P Επιπλέον εξαρτάται από το πόσο δυνατός και σίγουρος νιώθεις για τον εαυτό σου ώστε να ανοίξεις την πόρτα τελικά..
Αλλά οι πόρτες είναι για να ανοίγουν μάλλον .. :p

Ανώνυμος είπε...

Κλείσε τα μάτια κι άφησε το μυαλό,
άνοιξ’ τα χέρια πιάσε τον ουρανό.
Δώσε στη τρέλα σου λιγάκι απ’ το φως,
ξέχνα το αύριο αρχίζει ο χορός...



Δεν θέλει τίποτα περισσότερο από χαλάρωση...
Και συζήτηση με τον εαυτό μας...
Συνήθως το υποσυνείδητο μας δείχνει τι να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις... ;p

BUTTERFLY είπε...

Follow your heart!!!

βασίλης είπε...

Νομίζω ότι οφείλεις να την ανοίξεις, αν θεωρείς ώριμο τον εαυτό σου να αντικρύσει από το πιο όμορφο μέχρι το αποκρουστικό. Η ζωή είναι μπροστά και ζούν όσοι τολμούν να της ανοίξουν την πόρτα.

tzonakos είπε...

Συνήθως ανοίγω να δώ τι έχει απο πίσω.
Κλείνω πόρτες μόνο αν νιώθω σίγουρος οτι δεν χρειάζομαι οτιδήποτε υπάρχει απο πίσω.

lovething είπε...

griz απάντησες σα μηχανικός! ΤΕΛΟΣ!

pure evil ξέρεις ότι τελευταίως αντιμετωπίζω προβήματα με το υποσυνείδητο...θα το εμπιστευτώ anyway :Pp

butterfly, βασίλη και tzonako θα την αφήσω ορθάνοικτη μέχρι να την κλείσει ο αέρας...να δω θα χω προλάβει να ξαναβγώ ή θα μείνω από πίσω της για πάντα????

tzonakos είπε...

Aυτο ειναι ενα άλλο θέμα.
Μπορεί να κλείσει μόνη της και να μην ανοίγει πάλι ανάποδα.

lovething είπε...

tzonako τότε την πατήσαμε...!

Griz είπε...

χαχαχαχαα Lovething :P Λες, ε ?
Έτοιμη είμαι άντεεε.. ας μου δώσουν το πτυχίο επιτέλους :P

Ανώνυμος είπε...

fdfdfd

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει λόγος να την κλείσεις για πάντα χωρίς να γνωρίζεις για αυτό που υπάρχει πίσω της. Ούτε και να διασχίσεις δειλά - δειλά το κατώφλι της μην ξέροντας τι θα προκύψει εκτός κι αν δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις. Μήπως το ερώτημα είναι: «Να ζήσω στο περιβάλλον που διαχωρίζει η πόρτα ή να αναζητήσω πληροφορίες για αυτό ώστε να αποφασίσω;» [π.χ. η griz ζητά πληροφορίες (griz: «εξαρτάται...») και δείχνει την τάση/περιέργειά της για νέες εμπειρίες (griz: «Αλλά οι πόρτες είναι...») ].
Δηλαδή, να αποκτήσει κανείς εμπειρίες όπως προκύψει (λες) ή να προσπαθήσει να βιώσει όποιες θεωρήσει επιθυμητές από την πληροφόρηση που έχει; Φυσικά όμως το πρώτο γίνεται από την πρώτη στιγμή που ζει κανείς, άρα μένει το κατά πόσο θα αρνηθεί, αποδεχθεί και σχεδιάσει/κυνηγήσει αυτά που θα προκύψουν τελικά, αναπτύσσοντας μηχανισμούς για να διαχειρίζεται την πληροφορία και τις εμπειρίες του. Το λάθος και το σωστό κρίνεται συνεχώς στο χρόνο και πολλές φορές ανεπαρκώς μιας και δεν αναγνωρίζουμε πάντα όλες τις συνέπειες που έχει κάποια ενέργειά μας.
Ίσως όσο πιο σταθερό περιβάλλον είναι αυτό στο οποίο ζει κανείς, τόσο περισσότερο του δίνεται η δυνατότητα προβλεψιμότητας. Διαλέγει κανείς τρόπο ζωής και παίρνει συνεχώς αποφάσεις γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς αφού ζει. Όμως το πως θα διαλέξει και τι διλήμματα θα δημιουργήσει είναι σημαντικό μιας και είναι εύκολο να παίρνει κανείς έτοιμα πράγματα, έτοιμα στυλ, έτοιμες δουλειές, έτοιμες επιθυμίες κτλ. - αλλά δύσκολο να σκεφτεί μόνος: «να την σπρώξω να κλείσει ή να διασχίσω δειλά – δειλά το κατώφλι; Και αν την κλείσω, τι άλλο έχω να κάνω; γιατί κάτι θέλω να κάνω! Και όσα περισσότερα κάνω, τόσο περισσότερες εμπειρίες. Αλλά υπάρχει και η ποιότητα όσων κάνω. Πως να την κρίνω όμως;» Καθώς γράφω άκουσα μια ηλικιωμένη κυρία σε ένα μπαλκόνι να παραπονιέται: «Πως ήμουν και πως κατάντησα έτσι! Κι αυτός… αλλά δεν το έδειχνε. Εμένα που με θέλανε όλοι να δουλέψω…δέκα βήματα ήτανε!»

griz - οι πόρτες είναι και για να κλειδώνουν/κλείνουν και για να ξεκλειδώνουν/ανοίγουν με την ίδια συχνότητα – δεν νομίζεις;

pure_evil - το υποσυνείδητο παράγει αισθήματα και επηρεάζει, αλλά δεν σχεδιάζει την σύγκλιση των παραμέτρων του περιβάλλοντος που θέλουμε να βρεθούμε στο μέλλον (εν ολίγοις σου λέει τι να κάνεις αλλά όχι πως να το κάνεις για να έχεις πιο προβλέψιμα αποτελέσματα ώστε να μειώσεις τα ανεπιθύμητα – π.χ. εκστασιάζεσαι με την προοπτική του να κάνεις σεξ με μια πανέμορφη κοπέλα που γνώρισες πριν λίγο, αλλά μετά από σχετικό λίγο έχεις πόνους άμεσα σχετιζόμενους με το γεγονός). - Για να το πάω στο αστείο - πονάς επειδή ήταν πολύ άγρια, πράγμα που σου άρεσε, αλλά κατέληξε με την εμπειρία, ένα στραμπουλισμένο πέος και ιατρική εντολή αποχής για ένα μήνα. Μην βιαστείς να αναφωνήσεις «Το άξιζε!», γιατί δυο μέρες αργότερα ήρθε η πρώην σου και σου ζήτησε να τα ξαναβρείτε , πράγμα που και εσύ ήθελες πολύ και αφού τελειώσατε το ρομαντικό δείπνο που σου είχε ετοιμάσει σου ψιθύρισε στο αυτί «μου έλειψε ο μεγάλος μωρό μου!» τοποθετώντας συγχρόνως το πόδι της πάνω στην ποδιά σου με τρόπο που φάνηκε το κόκκινο τελείωμα της μαύρης δικτυωτής καλτσοδέτας που φορούσε…