Αρχή μέση τέλος, ένας ατέρμονος προβληματισμός χωρίς ειρμό...

Έχουν όλα στη ζωή αρχή-μέση-τέλος; Κι αν ναι τα βρίσκουμε πάντα με αυτή τη σειρά; Μήπως το ένα διαδέχεται το άλλο χωρίς τελειωμό; Μήπως από τις στάχτες του ενός χτίζεται κάτι νέο; Υπάρχουν πολλές αρχές και πολλά τέλη. Πόσες φορές δεν έχουμε πει: σήμερα είναι μια καινούργια μέρα, να κάνουμε μια καινούργια αρχή, βάλε ένα τέλος πια κ.α. Μπορεί όμως να συμβεί αυτό στην πραγματικότητα; Όλα μια συνέχεια είναι μέσα μας. Εμείς τα κουβαλάμε. Το ένα διαδέχεται το άλλο, μετασχηματίζεται, αλλάζει και μας οδηγεί σε κάτι άλλο. Πόσα "τέλη" μας έχουν ξαναχτυπήσει την πόρτα στο μέλλον και πόσες "αρχές" δεν ήταν απλά δεύτερη πράξη στο ίδιο έργο. Εγώ τελικά πιστεύω στην καλή αλλαγή του κακού. Δηλαδή πως ακόμα και κάτι κακό θα το διαδεχτούν διαδικασίες που θα το οδηγήσουν σε κάτι καλό. Θα γίνει εμπειρία μετά και γνώση. Και το τέλος...πόσα παραθυράκια ή πόρτες ορθάνοιχτες δεν αφήνουμε όταν λέμε, τέλος; Συνειδητά κι ας μη το παραδεχόμαστε.

Αφορμή γι'αυτόν τον προβληματισμό υπήρξε το ακόλουθο έργο του M.C.Escher που μου το έφερε στο μυαλό το Funky Beep του Κ.Βήτα (η μαθηματική μου υπόσταση και μόνο δικαιολογεί αυτούς τους συνειρμούς):