Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

καλά ξεμπερδέματα




ένα κουβάρι όλα... από που να το πιάσεις να το ξετυλίξεις δε ξέρεις... ψάχνεις την άκρη του νήματος...κάπου σου κρύβεται σκανδαλιστικά, επιδεικτικά... λίγο και η δική σου αναβλητικότητα... φοβάσαι πως θα τη βρεις και θα ξεκινήσεις να το ξετυλίγεις, να το ξεμπλέκεις, να λύνεις τους κόμπους έναν έναν... κι όταν θα πεις να έφτασα, τελειώνω... να τος έκει... ο τελευταίος κόμπος ο πιο σφιχτός, ο πιο δυνατός, ο πιο δύσκολος... ο γόρδιος δεσμός... αυτόν τρέμεις και δε ξεκινάς... θα περάσεις την επίπονη διαδικασία και θα φτάσεις στο τέλος σε ένα τέλμα... θα προσπαθείς, θα βάζεις δύναμη, θα τον κοιτάς καλά καλά πως είναι τυλιγμένος, τη δομή του, θα σπαζοκεφαλιάζεις, θα το αφήνεις λίγο, θα προσπαθείς ξανά, θα αγχώνεσαι, θα πεισμώνεις, θα εκνευρίζεσαι, θα τα παρατάς, μα σε προκαλεί δε θες να το αφήσεις, θα σκεφτείς να πάρεις το ψαλίδι να τον κόψεις, μα δε θες, δεν είναι το ίδιο...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ειναι σαν ενα καλο puzzle, η ενα καλο σταυρολεξο...

Σε προβληματιζει, αλλα δεν θελεις να δεις τη λυση...

Υπομονη κι επιμονη... Ο επιμενων νικα! Το θεμα ειναι κατα ποσουν γουσταρεις πια να ξεμπερδεψεις το κομπο...

Εκτος αν εισαι στη φαση "λυστο να παει στο δι@ολο!", πραγμα που εγω σιχαινομαι... Οταν κατι δεν "τραβαει", δεν το "τραβαμε" εμεις... Το αφηνουμε να "τραβιεται" και χαραζουμε νεα πορεια...

Φιλακια...

BUTTERFLY είπε...

Εδω κοτζαμ Μεγας Αλεξανδρος και οταν ειδε τα σκουρα, εβγαλε το σπαθι και τον εκοψε, εμεις θα κολωσουμε; Μπορει να μην ειναι το ιδιο κα να σου μεινει η απορια, αλλα καμια φορα χρειαζονται δραστικα μετρα...ο,τι δεν λυνεται, κοβεται!

Valisia είπε...

Εάν ήταν κι αυτό εύκολο,τότε θα βαριόμουν τα μάλα,αγαπητή μου!Ζήτω οι κόμποι,ζήτω η ΖΩΗ!

lovething είπε...

Μπορεί εκ των πραγμάτων το αλατοπίπερο της ζωής valisia να βρίσκεται στους κόμπους, δηλαδή σε ότι δε μας προσφέρεται στο πιάτο, αλλά αυτο μπορεί πολλές φορές να παραπλανήσει κιόλας. Μην υπερεκτιμάμε το δύσκολο και το αφταστο διότι αυτό που συχνά μας φαίνεται εκ πρώτης όψης "κατακτήσιμο" μπορεί να εμπεριέχει μαγεία που δε φανταζόμαστε και να χρειάζεται πολύ περισσότερη προσπάθεια για το εξερευνήσουμε πλήρως.
Δεν είμαστε άλογα κούρσας να υπερπηδάμε διαρκώς εμπόδια διότι πάντα μπορείς να σκοντάψεις και να φας τα μούτρα σου από ένα κλαδάκι που προεξέχει της στοιβάδας ξύλων! Από το τίποτα δηλαδή και χωρίς λόγο.
Αξίζει τον κόπο να μπεις στη διαδικασία να λύσεις όλους τους κόμπους από τον πιο χαλαρό μέχρι το γόρδιο δεσμό γιατί ναι στην πορεία θα μάθεις πολλά για τον εαυτό σου, τα όρια σου, θα τον εξερευνήσεις βαθύτερα από ποτέ ίσως αλλά όταν τελικά φτάσεις στο τέλος του κουβαριού και έχει απλωθεί όλο μπροστά σου μπορεί και να αναρωτηθείς τελικά "ε και τι αυτό ήταν"? Όχι πως δεν άξιζε η προσπάθεια αλλά εκ των προτέρων μπορεί να έχεις υπερεκτιμήσει τον προορισμό. Υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα.

Constantinos είπε...

E κόψ το!

Μερικές φορές όταν φτάνεις στα δύσκολα, είναι καλύτερο να τα παίρνεις όλα από την αρχή και να μην σε νοιάζει για το τι έγινε μέχρι τώρα.

lovething είπε...

@constantinos
λατρεύω τις διαφορετικές απόψεις σε αυτό το post... αμά το κόψω δεν έχει γυρισμό είναι τετελεσμένο!αν το αφήσω και προσπαθω που και που μπορεί και να λυθεί... από την άλλη αυτή η φάση αναμονής και επιμονής θα είναι κάπως κουραστική!