Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Στερητικό σύνδρομο...


Αυτές τις μέρες νιώθω τα δάκτυλα μου να κουνιούνται νευρικά... σα να ψάχνουν κάτι, σα να τους λείπει κάτι... φυσικά τους λείπει.. αρκετά ξεγέλασα τον εαυτό μου... πάνε χμμμμμ 6 μήνες από όταν σταμάτησα την κιθάρα... από όταν ο αυχένας μου θύμωσε με τη στάση του σώματος μου και το χέρι μου επειδή το πιέζα αρκετά και μου επέβαλαν την αποχή από κάτι που συνόδευε ως τότε τη ζωή μου... εντάξει δεν ήμουν και ο paco de lucia αλλά τα είχα καταφέρει καλά ως τότε... άνετα... ήταν η κλίση μου κι ας υπήρξαν δυσκολίες και εμπόδια. Όταν λοιπόν σταμάτησα δε μου έλειψε αμέσως. Ισα ίσα μάλλον ανακουφίστηκα που θα σταματούσα τον "πρωταθλητισμό" για ένα διάστημα... συναυλίες, εξετάσεις. Έλεγα θα διαβάζω μόνη μου. Ψέματα. Δε διάβασα ποτέ. Είχα επιβάλλει στον εαυτό μου μια αρτιότητα, στην τεχνική και στο ύφος. Ήξερα ότι την είχα χάσει. Ήξερα και πόσο θα απογοητευόμουν αν προσπαθούσα να παίξω κάποιο από τα αγαπημένα μου κομμάτια και δε τα κατάφερνα όσο καλά είχα συνηθήσει. Κι έτσι άφησα την κιθάρα μου να αραχνιάσει. Τις τελευταίες μέρες έχουν αρχίσει και με τσιμπάνε μικρές μικρές βελονίτσες επιθυμίας. Δεν καλύπτομαι πια από τη δισκοθήκη μου ή τα videakia στο youtube. Δεν είναι όμως εύκολο να αποδεχτείς ότι "το έχασες"! Γιατί ξέρω ότι το έχω χάσει. Τη δεξιοτεχνία δηλαδή όχι την ερμηνευτική ικανότητα. Η δεξιοτεχνία είναι κάτι που μπορείς να αποκτήσεις με πολύ κόπο και υπομονή αλλά θα το αποκτήσεις και θα το χάσεις με την πρώτη αποχή! Η ερμηνευτική ικανότητα πρέπει να αναδυθεί από μέσα σου, μπορεί να μην την αποκτήσεις ποτέ αλλά αν γίνει τότε δε θα τη χάσεις ποτέ. Αλλά τι να το κάνεις να έχεις το feeling αλλά όχι την τεχνική....

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

:(

Οπως θα έλεγε και ο Patrick "Είνται τρομερό!"...

Εδώ εγώ που δεν είμαι ούτε δεξιοτέχνης, ούτε ερμηνευτής, όταν έχω καιρό να ξύσω τις χορδές νιώθω σαν να δυσλειτουργώ...

Για να μη χάσεις, λοιπόν, την επαφή, ξεκινάμε μαθήματα από Δευτέρα...

Πετάω βύσματα και ενισχυτές! Θα με κάνεις Al DiMeola!!!

Valisia είπε...

Πιανίστρια ούσα πρέπει να σου πω ότι μετά το πτυχίο μου και μετά από 17 αδιάκοπα χρόνια βελτίωσης τεχνικής και ερμηνευτικής λειτουργίας ένα διάλειμα το χρειάζεσαι.Ακόμα και το σώμα σου σου το φωνάζει.Μερικές φορές χωρίς ανταπόκριση.Κι όταν πάλι σου μπει το μικρόβιο θα'σαι εκεί συνεπής και θα ανακαλύπτεις τις ελευθερίες των δακτύλων σου μέρα με την μέρα.

fevis είπε...

Δεν μπορείς να πάιζεις λιγότερο έτσι απλά για να "ξεχαρμανιάζεις"?

Griz είπε...

τώρα εγώ τι να σου πω που δεν ξέρω κανένα μουσικό όργανο και τόσο μου χρειάζεται αυτόν τον καιρό ? :PPpppp

Ίσως να γρατζουνάς την κιθαρίτσα φέτος και από του χρόνου να ξαναπιάσεις τεχνική?

Petros είπε...

Μαθε κλαρινο...

Constantinos είπε...

το ίδιο ένιωσα και εγώ όταν σταμάτησα να παίζω βιολί.

Και το ίδιο άγχος νιώθω όταν περνάνε πολλές μέρες μέχρι να ξαναπαίξω πιάνο...Στερητικό σύνδρομο!

Αλλά εμένα πλέον δεν με ενδιαφέρει η τεχνική. Μόνο τα συναισθήματα. Εξ' άλλου πιο πολύ για μένα παίζω, όχι για να με ακούν. Και εγώ ξέρω τι θέλω να παίξω και τι εκφράζω παίζοντας;)

Ανώνυμος είπε...

Όταν τα συναισθήματά μας γεννούν επιθυμίες για δρόμους που δεν μπορούμε να διαβούμε, τότε μπορούμε να διοχετεύσουμε την ενέργεια αυτή σε άλλους δρόμους, διαβατούς έχοντας στο νου πως όλα αλλάζουν. Σχετικό είναι το πόσο γρήγορα (αλλάζουν ή τα συνειδητοποιούμε διαφορετικά από ότι πριν)

KitsosMitsos είπε...

Αφού σε τρώει το άτιμο το χέρι, τότε γιατί σταμάτησες;
Καλησπέρα

Vrakas Kostas είπε...

Την τεχνικη την μαθαινεις!
Το feeling ..ποτε!

lovething είπε...

Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη :)

pure evil δεν έχεις ανάγκη τα φώτα μου... εσένα που δημοσιεύθηκε και tab?!?!?!

valisia ναι όντως τα διαλείμματα είναι απαραίτητα και για τη φυσική ξεκούραση αλλά πολλές φορές φέρνουν και τη μουσική ωριμότητα... "κάθεται" το κομμάτι καλύτερα μέσα σου. Ελπίζω (αν και δε το πολυπιστεύω) να είναι σα το ποδήλατο που δε το ξεχνάς ποτέ! :p

fevis ναι εντάξει δεν αποκύρηξα και το όργανο απλά με πιάνει μια θλίψη όταν διαπιστώνω πως έχασα λίγη δεξιοτεχνία... ψωνάρες οι μουσικοί τι νόμισες? :))

griz τόοοοοοοοοοσο ταιριαστό το σχόλιο σου!!!! ΚΙ εγώ που ξέρω???? ΕΕΕεεεεεεε??????? ;)

petro ναι θα συναγωνιστώ τον Καλαμάρη...

constantine έχεις δίκιο, η μουσική είναι συναισθήματα και δε θα πρέπει να συχετίζεται με συνεχή αγώνα και κόπωση προς την τελειότητα... αλλά ήμουν στην τελική ευθεία...

echoe εσύ κιόλας που με στήριξες σε όλον αυτόν τον αγώνα ξέρεις πόσο μου έχει στοιχίσει... και το πιο σωστό στυλιστικά και ακουστικά μοτέτο του κόσμου να γράψω δε θα με αποζημιώσει το ίδιο με το να παίξω invierno porteno του piazzolla!

@kitsosmitsos... Καλησπέρα. Άλλοτε με τρώει ναι αλλά άλλοτε με ποναει αφόρητα ή μουδιάζει και δε κουνιέται....

vraka kosta όλα δουλεύονται μη νομίζεις... απλά ο καθένας τελικά αρέσκεται σε διαφορετικό feeling ενώ όπως και να το κάνεις η τεχνική είναι κάτι αντικειμενικό