
Το έζησα και αυτό.. Ω ναι!
Ήταν βράδυ, 23.30 .
Είμασταν στο μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου , η πολυκατοικία σε ένα στενό.
Είχαμε φάει του σκασμού, βιετναμέζικο και παγωτά.
Πίναμε Mojito.
ΔΕ φωνάζαμε, είμασταν αρκετά ήσυχοι, ήρεμη μουσική.
Και ξάφνου...!
Ένας φακός μας φωτίζει τα πρόσωπα και ένας εκκωφαντικός θόρυβος διακόπτει τη γαλήνη της νύχτας.
Κοιτάμε κάτω στο δρόμο... ένα περιπολικό!
Ένας αστυνομικός μας φώτιζε με το φακό (λες και είμασταν εγκληματίες) και η σειρήνα του έκανε ένα θόρυβο για να μας .. τραβήξει την προσοχή? Τρομάξει? Δεν ξέρω!
Μας είπε να κάνουμε ησυχία γιατί κάποιοι παραπονέθηκαν.
Μείναμε με ανοιχτό το στόμα.
Ήταν νωρίς και δεν κάναμε φασαρία. Να πεις ότι είχαν περάσει τα μεσάνυχτα? Ναι, κάποιοι δουλεύουν νωρίς το πρωί , κατανόηση, σεβασμό κλπ.
Μα 11.30 ? Και οι αστυνομικοί που ήρθαν και είδαν ότι δεν κάναμε φασαρία.. ?
Και τώρα ερωτώ.
Αν τους έπαιρνα τηλέφωνο ότι γίνεται ληστεία ή με σφάζουν ή με έχουν δέσει και ετοιμάζονται να μουυ αφαιρέσουν τα όργανα.. θα ερχόταν τόσο γρήγορα η αστυνομία?! ...