Τικ τακ τικ τακ τικ τακ

Ο Σεπτέμβρης είναι ο κατάλληλος μήνας για καινούργια ξεκινήματα. Ξεκινάνε τα σχολεία, τα φροντιστήρια, οι σχολές μπαλέτου, σίγουρα θα υπάρχουν και πολλές εγγραφές στα γυμναστήρια... και στην περίπτωσή μου ξεκινάει το ωδείο! Το κατάλαβα σήμερα όταν ξύπνησα πρωι πρωί και έβαλα το τικ - τακ του μετρονόμου (on line μετρονόμου καθώς ο δικός μου αγνοείται) να ηχεί στα αυτιά μου για να συνηθίσω τον ήχο. Υπάρχουν μετρονόμοι και μετρονόμοι. Οι κλασσικοί οι παλιοί με πιο γλυκό ήχο και οι καινούργιοι οι ηλεκτρονικοί με ήχο που πολλές φορές σου χτυπάει σα σφυρί μέσα στο κεφάλι. Τα καινούργια βελτιωμένα μοντέλα βγαίνουν πια με πιο γλυκό ήχο για να μη σου σπάνε τα νεύρα όσο κάνεις το πιο ηλίθιο πράγμα των μουσικών σπουδών...διαβάζεις σκάλες!

Λέγοντας Κλίμακα [<αρχ. κλίμαξ < κλίνω] ή Σκάλα, εννοούμε μία σειρά από μουσικούς ήχους/νότες που ο αριθμός τους ποικίλει από κλίμακα σε κλίμακα, και την οποία χρησιμοποιούν οι μουσικοί κάθε λαού ως βάση για την δημιουργία της μουσικής και των τραγουδιών τους. Οι νότες κάθε μουσικής κλίμακας, έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο διάταξης μέσα σ' αυτήν και όταν λέμε διάταξη αναφερόμαστε κυρίως στις ηχητικές αποστάσεις που απέχουν οι νότες αυτές μεταξύ τους.

Μια ευγενική χορηγία της Βικιπαιδείας! Οι σπουδαστές κάθε οργάνου υποχρεούνται από την αρχή των σπουδών τους να μελετούν κλίμακες και να εξετάζονται σε αυτές. Η μελέτη τους γίνεται με το μετρονόμο (σε αντικατάσταση του χτυπήματος του ποδιού που πραγματικά αν το κάνεις πολύ ώρα δε τηα μπορείς να περπατήσεις). Στην κιθάρα λοιπόν προτεινόμενος χρόνος μελέτης είναι μια ώρα την ημέρα! Δε νομίζω ότι το έχω κάνει αυτό ποτέ μα ποτέ για δύο μέρες τουλάχιστον συνεχόμενα στα χρόνια που σπουδάζω κιθάρα. Γι' αυτό βέβαια τρέχω να καλύψω κάθε τόσο τα κενά που δημιουργούνται από την έλλειψη άρτιας τεχνικής.

Σήμερα λοιπόν ξαναδιάβασα σκάλες. Που πρέπει να φτάσουν σε ταχύτητα τις 4 νότες στο 120 του μετρονόμου!!!! Κι εγώ είμαι ακόμα στο...86!!! Πάλι καλά γιατί μετά από 3 μήνες πλήρους αποδιοργάνωσης πίστευς ότι θα αρχίσω πάλι από το κλασσικό 60 κάθε χρονιάς. Είναι το όργανο σαν το ποδήλατο? Αν πω ναι θα παρακινήσω τον κόσμο να τα παρατάει που και που όταν κουράζεται με την ψευδαίσθηση ότι όλα θα είναι όπως πριν. Η αλήθεια είναι ότι έχεις διπλάσιο δρόμο να καλύψεις μετά. Με χέρια που μαλάκωσαν από την απαιξιά και τα καλοκαιρινά μουλιάσματα στην παραλία, που δεν ανταποκρίνονται στις εντολές του μυαλού (και του μετρονόμου), που δε μπορούν να πειθαρχήσουν στα αυστηρά γυμνάσματα. Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο. Αν απογοητευτείς τότε έχασες το παιχνίδι πριν το σφύριγμα. Πρέπει να επιμείνεις και κυρίως να προσποιείσαι ότι σου αρέσει να διαβάζεις τεχνική πιο πολύ απο οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Γιατί όταν η καλή δασκάλα δώσει το ΟΚ θα ξαναπιάσεις τα κομμάτια που καθόλου δε σου έχουν λείψει γιατί τα έχεις βαρεθεί!!!

Αυτό ήταν ένας έγγραφος εσωτερικός μονόλογος για να πάρω την απαιτούμενη ώθηση που χρειάζομαι ώστε να κάνω επιτέλους ένα τελικό sprint στο όργανο που έχω αγαπήσει τόσο πολύ κι ας με έχει απογοητεύσει πολλές φορές. Για την ακρίβεια δε με έχει απογοητεύσει το ίδιο το όργανο αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα στα ωδεία, που κατά συνέπεια ξέσπασε στο όργανο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Η βασική αρχή είναι πως δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να μπαίνει εμπόδιο ανάμεσα σε μας και τη μουσική.

Γι' αυτό χαμόγελα και ας αρχίσει το μονότονο τικ τακ ξανά!!!!