Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

Εμπειρίες διακοπών

Ενώ πια μετράω τις ώρες ανάποδα μέχρι την 2η μεσημβρινή της Παρασκευής που θα πετάξω το στυλό μέσα στην τσάντα, θα δείξω για 10η φορά σε αυτή την εξεταστική το τρίπτυχο σε κάποιον στραβομουτσουνιασμένο επειδή έμεινε καλοκαιριάτικα στην Αθήνα, επιτηρητή, είπα να θυμηθώ στιγμές που στιγμάτισαν το καλοκαίρια μου. Τοπία, άνθρωποι, περιστατικά. Μάλλον χωρίς λογική σειρά...

Οι γονείς μου είχαν πάντα αδυναμία στις καλοκαιρινές διακοπές. Ήταν απόλαυση για εκείνους και τις έκαναν και για μας. Με τα ταλαιπωρημένα αμάξια που είχαμε μέχρι σχεδόν να ενηλικιωθώ εγώ και να πάρει ο μπαμπάς μου το τωρινό αμάξι του, οργώσαμε την ηπειρωτική Ελλάδα. Δε θα έλεγα πως δεν ήταν της μόδας τα νησιά και τότε, αλλά για μια οικογένεια είναι κάπως πιο δύσκολο από πρακτική και οικονομική άποψη να τα επισκευτεί. Αγαπημένος προορισμός ήταν η Βόρεια Ελλάδα, δηλαδή οι ακτές της Πιερίας, η Χαλκιδική αλλά και πιο δυτικά, η Πάργα, οι ακτές τις Πρέβεζας. Το μέρος που κατακτά ως τώρα προσωπικό ρεκόρ επισκέψεων είναι η Ραψάνη, χωριό στον κάτω Όλυμπο με φημισμένο κρασί!

1) Παραλία που πήγα να πνιγώ... Νέοι Πόροι Πιερίας! Σε αυτήν την παραλία όπου περπατάς χιλιόμετρο για να φτάσει το νερό ως τα γόνατα ήταν κάπως παράδοξο ότι έπεσα σε μια λακούβα είχε και κυματάκι κι έτσι κινδύνεψα μέχρι να με αρπάξει ο μπαμπάς που έπαιζε μπάλα δίπλα μου.
2)Πάλι Νέοι Πόροι...ηλικία 5 χρονών...για μια εβδομάδα έβρεχε ακατάπαυστα...βλέπαμε Benny Hill στην τηλεόραση και τρώγαμε τηγανίτες λες και ήταν χειμώνας.
3)Επίσης σε αυτό το μέρος τα κουνούπια έκαναν επιδρομή 7-8 το απόγευμα! Την πρώτη μερα που φτάσαμε κάναμε εκείνη ακριβώς την ώρα βόλτα στην παραλία. Όχι δεν παραξευνευτήκαμε που δεν υπήρχε κανείς άλλος!!!! Το καταλάβαμε από ένα βουητό που ξεχύθηκε. Τις υπόλοιπες μέρες αυτή έγινε ώρα δείπνου.
4) Νεάπολη Λακωνίας...Έβρεχε 2 εβδομάδες και την βροχή συνόδευε τρελός αέρας που με έκανε να τρομάζω πολύ. Ο μπαμπάς τις μέρες που δεν έβρεχε έκανε τον ψαρρά και άπλωνε αθερινόδιχτο φροντίζοντας έτσι για το φαγητό όλης της ταβέρνας που τρώγαμε...
5) το παραπάνω μου έφερε στο μυαλό άλλη εμπειρία παρολίγο πνιγμού της αδερφής μου...στο Κόκκινο Νερό (τώρα ή Λάρισα ή Πιερία πιάνεται αυτό κι επειδή βαριέμαι να ψάξω στο google τα αναφέρω και τα 2) κατά τη διαδικασία συλλογής του αθερινόδιχτου όπου έπιασε ένας ξαφνικός αέρας και δε μπορούσαν να προσεγγίσουν τη βραχώδη ακτή κι έτσι πιάστηκαν από τη σαμπρέλα που είχε το δίκτυ και αρμένισαν για κάμποση ώρα
6) φορές που έχουμε μείνει με το αυτοκινήτο στο δρόμο...αμέτρητες...σε όλα τα εθνικά δίκτυα... χαρακτηριστική αυτή στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (πολύ μα πολύ λάθος μέρος να μείνεις με το αμάξι στη μέση της Ερμού) παρακαλώντας με τα μπουζοκαλώδια στο χέρι να μας δώσουν λίγη από την πολύτιμη ενέργειά τους... Επίσης θυμάμαι τη φορά που κάτι έπαθε το κιβώτιο ταχυτήτων...Οι φορές που είχαμε μείνει πάντως από μπαταρία ήταν δεκάδες.
7)Μυστηριώδες βράδυ στη Σκύρο... εγώ πολύ μικρή κι έτσι οι μνήμες είναι πολύ θολές και αποσπασματικές. Ένα βράδυ πήγαμε σε μια παραλία στην Κυρα Παναγιά. Ο δρόμος δεν ήταν καν ασφαλτοστρωμένος. Ήμασταν 2 οικογένειες με ντόπιο σκυριανό στην παρέα. Είχαμε πάει με ένα φορτηγάκι κίτρινο, το οποίο έμεινε κι αυτό (!!!) από μπαταρία κι έτσι κοιμηθήκαμε στην παραλία. Μου έλεγαν τα μεγαλύτερα παιδιά- τζιμάνια της παρέας ότι θα έρθουν εξωγήινοι αργά το βράδυ!!!! Εγώ είχα ένα συναίσθημα ανάμεσα σε φόβο και ενθουσιασμό!!! Πάντως σε εκείνη την ηλικία τους περιμένα πράσινους! Δεν εμφανίστηκαν πάντως.
8) Φορές που έχει κολλήσει το αμάξι στην άμμο!!!! Πάλι πολλές!!! Καταλήγαμε να το σπρώχνουμε οικογενεικώς βάζοντας πέτρες για να πατήσει.
9) Σε διακοπές ξεκίνησε και ο φόβος μου για τα σκυλιά.. Στην Κυλλήνη. Όπου με περικύκλωσαν 2 στο σπίτι που μέναμε. Στις ίδιες διακοπές με φόρτωσε η αδερφούλα μου στο ποδήλατό της και με μια στραβοτιμονιά με πέταξε σε κάτι φυτά. Κόλλησα χρωματιστά τσιρότα σε όλο το μήκος των ποδιών μου. Πάντως το σημάδι από αυτήν την τρελή πορεία της διακοσμεί ακόμα το πέλμα μου.
10) Άσσος Κορινθίας... έκανα ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες τις οποίες έβγαλα γιατί τα άλλα παιδάκια με φώναζαν το κορίτσι με τις τέσσερις ρόδες! Έπεισα κι εγώ το μπαμπά να τις βγάλει και έκανα ένα μικρό άλμα ανεξαρτητοποίησης μέσα μου. Το ίδιο καλοκαίρι μάζευα (δεν ξέρω πραγματικά για ποιο λόγο) τζιτζίκια από τα δέντρα. Όλα τα παιδάκια δηλαδή και τα βάζαμε σε έναν κουβά που ήταν κινητή μονάδα ηχορύπανσης.

Σταματάω στο νούμερο 10 και δεσμεύομαι να συνεχίσω τη λίστα ανασύροντας κι άλλες αναμνήσεις από τις διακοπές της παιδικής ηλικίας... Τα καλοκαίρια αυτά έχουν αφήσει μια αίσθηση περιπέτειας στη μνήμη μου και αρκετής ταλαιπωρίας μιας και οι γονείς μου ήθελαν να εξερευνήσουμε τα πάντα, παραλίες, μουσεία, χωριουδάκια, βοσκοτόπια, που έχει καλό κρασί, καλό φαί, καλή ρίγανη. Μου μετέδωσαν κι εμένα αυτή την αξία των διακοπών κι έτσι αν και δεν είναι πια πολυήμερες όσο τότε, είναι αυτές οι λίγες μέρες που σκέφτομαι το χειμώνα όταν πήζω από τις ασχολίες μου και κοιτάζω τις φωτογραφίες μυρίζοντας αρώματα καλοκαιρινά. Τα κοχύλια που έχω άλλωστε στο γραφείο μου μαρτυρούν αυτή τη μόνιμη προσμονή για καλοκαιρινές εξορμήσεις.

6 σχόλια:

black fairy είπε...

Άσ'τα αυτά κοπέλα μου και τρέχα στις παραλίες να μαζέψεις κι άλλες εμπειρίες! Οι αναμνήσεις είναι για το χειμώνα!!! Καλές Διακοπές!

βασίλης είπε...

Η Πάργα είναι φανταστικό μέρος. Στην Πιερία τα νερά είναι αβαθή κάτι που εξηγείται εύκολα, στα αρχαία χρόνι εκεί ήταν θάλασσα.
Στη Νεάπολη στην πατρίδα μου είναι ωραία είχες και κοντά την Ελαφόνησο και τη Μονεμβασιά
Δεν αντέχεις lovething μου φαίνεται Κάνε κουράγιο. Είπαμε διάβαζε θρίλερ, πολιτικά βιβλία γιατί αλλιώς δεν την βγαζεις καθαρή. :) Η griz γιατί δε γράφει τωρα τελευταία στο blog; Σας καταλαβαίνω...

Ανώνυμος είπε...

"Έχω φάει κόλλημα, κόλλημα, κόλλημα μεγάλο..."

No Comments γιατί και ποιόν λέω...

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

οι αναμνήσεις απ' τα καλοκαίρια μας, σηματοδοτούν τα επόμενα που θα έρθουν.
καλημέρες

Ανώνυμος είπε...

Τα κόκκινα νερά πιάνονται στην Λάρισα.Ωραίες αναμνήσεις. Καλές διακοπες
Χριστίνα Δ.

Ανώνυμος είπε...

Το κοκκινο νερό ειναι απο τις πιο ήσυχες περιοχες.Δεν το αλάζω με τίποτα