Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

χωρίς λόγο...

Χωρίς να σε βλέπω
Χωρίς λόγους
Χωρίς τελετές
Χωρίς να με κοιτάς
Χωρίς τσιγάρα κι επαφές
Χωρίς να βρέχει
Χωρίς να κλαις
Χωρίς να γελάς
Χωρίς τα ρούχα που σε κάνουν να αισθάνεσαι άνετα
Χωρίς μουσική
Χωρίς το ημερολόγιό σου
Χωρίς τη γλάστρα που σου χάρισα
Χωρίς τη φωτογραφία από τη Σύρο

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ!

Σώπα...


Ξεβολευτείτε...

Συνεχίζοντας την ωδή στο maraveya που ξεκίνησε ο φίλος pure_evil..., στίχοι από το "Σώπα στο 'πα"...

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Σαν όνειρο..

Θέλεις να ουρλιάξεις. Να δώσεις εξηγήσεις. Να σε καταλάβει.
Δε θα σε καταλάβει.
Σκέφτεται αλλιώς. Έχει άλλη κοσμοθεωρία μάλλον.
Πού να βρεθεί κοινό σημείο επαφής?
Ενώ όλα τα άλλα είναι τέλεια ..
Τελικά πολλές φορές εθελοτυφλούμε μάλλον .
Και δε θέλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την πραγματικότητα που την ξέρουμε .
Το θέμα είναι όμως ότι κάποια στιγμή μάλλον πρέπει να γίνει.
Και δεν πρέπει να γίνει τόσο αργά ώστε να πονέσεις πάρα πολύ.
Γιατί θα πονέσεις. Απλά θέλεις να σου κάνουν αναισθητική ένεση πρώτα, για να μη νιώσεις. Και ας έχεις ανοιχτά τα μάτια σου, αυτό είναι αναπόφευκτο. Να ξυπνήσεις και να έχουν τελειώσει όλα. Ανώδυνα. Ήρεμα.
Με μια γλυκιά ανάμνηση. Νοσταλγικά να σκέφτεσαι και να θυμάσαι τα ωραία.
Να μυρίζεις τις ωραίες μυρωδιές μόνο και να ακούς τα όμορφα τραγούδια, όχι τα μελαγχολικά. Να καρφώνεις το βλέμμα στο άπειρο και να χαμογελάς στη σκέψη.
Έτσι κι αλλιώς τόσο καιρό νοσταλγία ήταν .. ας μείνει έτσι.. σαν όνειρο.

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2008

"Πάτησε Pause"

Επιστρέφεις στην πόλη που κατοικείς τα τελευταία χρόνια.
Τη νιώθεις δική σου. Έχεις προσαρμοστεί τόσο καλά που σου λείπει όταν είσαι μακριά της.
Ρουφώντας τον αέρα λες και έλειπες καιρό , λες και είναι διαφορετικός από τις άλλες πόλεις.
Είναι.
Γιατί έχεις ζήσει τόσα πολλά πράγματα σ’αυτήν την πόλη και κυρίως.. ωρίμασες .
Σκέφτεσαι πόσο θα σου λείψουν πολλά πράγματα όταν φύγεις από δω.
Σε ενοχλεί τόσο ώστε να μην προσπαθείς αρκετά να πάρεις το πτυχίο για να παρατείνεις λίγο τη ζωή εδώ. Παρόλο που όταν φύγεις πια , γρήγορα θα προσαρμοστείς πάλι στα νέα δεδομένα.
Νομίζεις ότι η ζωή περιμένει και την έχεις βάλει στο
stand by για να ξαναπατήσεις το κουμπί όταν θα νομίζεις πως είσαι πλέον έτοιμη να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Πατάς Pause για όσο περισσότερο μπορείς. Μέχρι να το φτάσεις σε οριακό σημείο.
Όταν θα νομίζεις πως είσαι έτοιμη να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να κυνηγήσεις τα όνειρά σου.
Πρόλαβες να κάνεις όνειρα ή απλά ρουφάς τη ζωή κάθε στιγμή?


Υ.Γ.
Καλή χρονιά με υγεία πάνω απ’όλα σε όλους! Ζητάτε λίγα και να είστε ευχαριστημένοι με όσα σας δίνονται, να προσπαθείτε για το καλύτερο αλλά χωρίς να γίνεται αυτοσκοπός .